Adres: Italië, Venetië, Canal Grande
Lengte: 48 m
Hoogte: 7,32 m
Start bouw: 1588 jaar
Voltooiing van de bouw: 1591 jaar
Architect: Antonio de Ponte
Coördinaten: 45 ° 26'17.0 "N 12 ° 20'09,3" E
Inhoud:
Korte beschrijving
Zoals al vaak is gezegd in de materialen die zijn gewijd aan het verbazingwekkende Venetië, is het vrij moeilijk om de belangrijkste attracties ervan te benadrukken.
Vogelvlucht van de Rialtobrug
De hele "Serene" is een enorm openluchtmuseum, waar de belangrijkste tentoonstellingen prachtige paleizen, grachten, bruggen en zelfs de meest gewone woongebouwen zijn. De oude Rialtobrug over het Paleis van de Paleizen (Grand Canal), afgebeeld op allerlei souvenirs, is echter een soort visitekaartje van de stad aan het water, en die volgens de meest conservatieve schattingen wordt bezocht door slechts meer dan 7.000 mensen per dag. Opgemerkt moet worden dat er een verbazingwekkende brug is gebouwd op het smalste punt van de belangrijkste transportader van Venetië, dus het is nogal moeilijk om er op elk moment van de dag doorheen te gaan vanwege de enorme menigte toeristen.
De populariteit van de Rialto onder reizigers is niet alleen te danken aan het feit dat het de eerste brug in de stad is die het Canal Grande oversteekt. Het herbergt 24 moderne boetieks, waarin gasten van Venetië worden uitgenodigd om unieke sieraden en Venetiaanse glasproducten te kopen, gemaakt door ambachtslieden op het eiland Murano. Bovendien werd de bouw van een dergelijke brug aan het einde van de 16e eeuw een revolutie in de architectuur.
Uitzicht op de Rialtobrug vanaf het Canal Grande
Zoals je zou kunnen raden, zijn de prijzen in de Rialto-winkels ongewoon hoog, dus toeristen met een beperkt budget kunnen beter nadenken over de architecturale kenmerken van de brug. Net als de Brug der Zuchten heeft de oudste oversteek van het Canal Grande in Venetië zijn eigen legende. Eronder varend op een gondel, kun je eeuwig de liefde bedrijven met behulp van een kus. Het lijkt misschien dat alle, zonder uitzondering, de bruggen van "Serene" niets anders doen dan geliefden geluk geven in hun persoonlijke leven. Hierin zit trouwens een zekere kern van waarheid, maar Rialto is ook in staat om de meest gekoesterde wens van een persoon te vervullen: om het te laten uitkomen, moet je de droom onthouden op het moment dat je jezelf vindt in een luxe gondel recht onder de boog.
Rialtobrug: constructie en een beetje geschiedenis
Volgens documenten en kronieken die tot op de dag van vandaag slecht bewaard zijn gebleven, kan worden aangenomen dat de allereerste oversteekplaats op de plaats waar nu de Rialto staat, in 1181 werd gebouwd. Toegegeven, in die tijd was het gewoon een onbetrouwbare pontonbrug. Het heette oorspronkelijk Ponte della Coin. Hoogstwaarschijnlijk heeft de brug deze naam gekregen omdat er vlakbij een werkplaats was gevestigd waar munten werden geslagen.
Uitzicht op de Rialtobrug vanaf de dijk van Riva del Vin
In 1264 werd de pontonveerboot ontmanteld en in plaats daarvan werd een houten brug in twee delen gebouwd, die kon worden opgetild wanneer een schip hen naderde. Het is vermeldenswaard dat de belangrijkste markt van Venetië in die tijd al niet ver van de ophaalbrug lag. De naam van deze plaats, waar ononderbroken handel werd gedreven in een grote verscheidenheid aan goederen, was Rialto. Om deze reden kreeg de houten brug zijn naam, die tot op de dag van vandaag ongewijzigd is gebleven.
Zoals u weet, is hout verre van het meest betrouwbare bouwmateriaal voor de constructie van bruggen. Nu al in 1310 staken soldaten die de opstand van Baimonte Tiepolo onderdrukten per ongeluk de Rialto . in brand... Ten koste van ongelooflijke inspanningen waren de Venetianen in staat om de enige brug over het Canal Grande te herstellen. Deze brug was echter gedoemd te mislukken: in 1444 verzamelden zich een groot aantal mensen erop die de bruid van de markies van Ferarra wilden zien. Natuurlijk was de door water beschadigde constructie niet bestand tegen een dergelijke belasting en stortte in in de wateren van het Grande Canal. Na deze tragische gebeurtenis werd de Rialto opnieuw opgebouwd en werd er opnieuw hout gebruikt als materiaal voor de constructie. Het centrale deel van deze brug was, net als dat van zijn voorganger, een ophaalbrug.
Uitzicht op de Rialtobrug vanaf de Riva Ferro-promenade
Op het schilderij van de kunstenaar Carpaccio kun je zien hoe de veerboot er in het midden van de 15e eeuw bij de enorme markt uitzag. Bovendien toont het doek getiteld "The Venetian Miracle with the Relic of the Holy Cross" uit 1496 ook de gondels voordat de zogenaamde eenwordingswet werd aangenomen: alle drijvende faciliteiten waren in felle kleuren geschilderd. Na een bepaalde tijd waren alle gondeliers verplicht hun schepen zwart te schilderen en een ferro van het sterkste staal op hun boeg te plaatsen. Als je goed het boek van de reiziger Henry Morton bestudeert, waarin een door Carpaccio geschilderd schilderij wordt genoemd, kun je tot de conclusie komen dat de kunstenaar een bordeel afbeeldde dat opereerde op de legendarische Rialto.
Sommige bronnen vermelden dat de laatste houten Rialtobrug in 1524 werd verwoest, maar deze informatie wordt niet bevestigd door moderne historici en officiële documenten. In de oude kronieken is er een record dat in 1551 een wedstrijd werd aangekondigd onder de beroemdste architecten van die tijd, waarin ze werden uitgenodigd om de meest betrouwbare en duurzame stenen brugconstructie te ontwikkelen. Trouwens, de grote Michelangelo nam deel aan deze wedstrijd! Helaas kreeg geen van de beste specialisten toen de opdracht; de bouw van de stenen Rialto werd enkele jaren later toevertrouwd aan Antonio da Ponte, die in Italië niet bekend was.
Wat beïnvloedde zo'n vreemde keuze van de heersers van Venetië? Waarom werden de projecten van Michelangelo, Vignola, Palladio en Jacolo Sansovino verwaarloosd? Zelfs nu kunnen historici deze vraag niet beantwoorden. Er is alleen een veronderstelling dat een van de invloedrijke Venetianen op het idee kwam om het project toe te vertrouwen aan een persoon wiens naam de brug betekende. Het is waar dat sommigen zich houden aan de versie dat Antonio da Ponte uitstekend bleek te zijn in de restauratie van het Dogenpaleis na de brand die erin plaatsvond: hiervoor kreeg hij de opdracht een nieuwe Rialto te bouwen. Wat critici ook zeggen, de brug die Ponte heeft gebouwd, heeft de tand des tijds waardig doorstaan. Gebouwd in slechts drie jaar (van 1588 tot 1591), is de stenen Rialto tot in onze tijd onveranderd gebleven.
Rialtobrug: een van de belangrijkste attracties van het moderne Venetië
De Rialto, waar een moderne toerist van kan genieten, heeft slechts één boog (!) en is versterkt met 12.000 palen! Zoals hierboven vermeld, is er tegenwoordig een levendige handel op de brug, maar alleen zeer rijke zakenlieden kunnen zo'n winstgevende plek voor zichzelf kopen. Ondanks de torenhoge prijzen in boetieks, laten rijke toeristen hun geld er graag in.
Rialtobrug bij nacht
Natuurlijk trekt de oude, maar nog steeds betrouwbare Rialto de aandacht van stadsgasten, niet alleen vanwege zijn boetieks: het is in de eerste plaats interessant vanwege zijn architecturale stijl en de revolutionaire beslissing van Antonio da Ponte voor die tijd. Een in bepaalde kringen onbekende ingenieur schonk geen aandacht aan kritiek en bouwde een verbazingwekkende brug, waarvan de sterkte niet alleen door de tijd werd bewezen, maar ook door de berekeningen van Galileo. Ondanks het feit dat de brug vast is, passeren alle schepen die de talrijke kanalen van Venetië oversteken er gemakkelijk onder: de hoogte van de boog boven het water is 7,5 meter.
Gezien deze brug, de versiering en de omliggende gebouwen, moet een toerist oppassen dat hij twee verbazingwekkende bas-reliëfs op de gevel van een van de prachtige huizen, die bijna aan de Rialto grenzen, niet mist. Deze bas-reliëfs zijn niet toevallig ontstaan en zijn een waardig antwoord van Antonio da Ponte op kritiek van invloedrijke stedelingen.Volgens de legende voerde een van de rijkste Venetiaanse vrouwen met benijdenswaardige volharding aan dat het project van de oude ingenieur niet tot leven kon worden gebracht. Ze verklaarde aan de hele stad dat het waarschijnlijker was dat een vlam tussen haar benen zou oplaaien dan dat er een stenen Rialto met slechts één boog zou verschijnen.
Gondel voor de Rialtobrug
Ze werd gesteund door een man die ook populair was in de bovenste lagen van de samenleving. Hij zei dat de tekeningen van Ponte geen aandacht verdienen en dat er eerder een enorme spijker op zijn oorzakelijke plaats zal groeien dan dat er een brug over het Canal Grande zal verschijnen, gebouwd volgens het project van een Venetiaan die actief heeft deelgenomen aan de restauratie van het Dogenpaleis . Zoals de geschiedenis heeft aangetoond, bleken deze twee critici ongelijk te hebben, en Antonio da Ponte markeerde twee bas-reliëfs naast Rialto, waar een man met een vingernagel in plaats van een voortplantingsorgaan een vrouw van achteren benadert, die een enorm vuur heeft tussen haar benen ...
