Transsylvanië. Bij dit woord ontstaat meteen het beeld van een fantastisch hoekje van de aarde met verbluffend mooie landschappen. Wolken en mist, die schijnbaar slapende bergen omhullen, wenken onze gedachten in een mysterieus sprookje met magische kastelen, geplaveide straten van oude steden en zingende zigeuners. De werkelijkheid, grenzend aan fantasie, wordt van onheuglijke tijden naar het heden getransporteerd.
Transsylvanië is de geboorteplaats van graaf Dracula
Onze verbeeldingskracht, gecreëerd door de eeuwen heen, beschouwt deze plek als de geboorteplaats van de grootste literaire persoon, graaf Dracula. De vampier, die van uiterlijk verandert en dorst naar menselijk bloed, leeft al eeuwenlang in de legendes van veel Europese volkeren, en de mysterieuze bossen van Transsylvanië worden beschouwd als de verblijfplaats van kwaad en huiveringwekkende horror.
Aan het einde van de 19e eeuw trok een oud Saksisch pamflet over de bloedige gruweldaden van de Prins van Walachije de aandacht van de Ierse schrijver Brem Stoker, die destijds horrorromans schreef. Op zoek naar een naam voor dit kwaad, ging hij naar Transsylvanië - een plaats met vreselijke geheimen. De roman "Dracula", die in 1897 uit de pen van Stoker verscheen, werd een "bevestiging" van het bestaan van vampiers en geesten. Hij versterkte deze mythe alleen maar in de hoofden van mensen. Aan zijn vriend, een Hongaarse wetenschapper, die Stoker materiaal gaf over de wreedheid van prins Vlad, wees de schrijver de rol van een vechter tegen vampiers in het boek toe en gaf hem de naam Van Helsing. Het verhaal van de Prince of Darkness is onmiskenbaar het prototype geworden voor alle boeken, toneelstukken en films over mysterieuze vampiers.
[tp_calendar_widget origin = MOW-bestemming = BUH responsive = true subid = ””]
Ondanks het feit dat er in heel Oost-Europa legendes van vampiers werden gevormd, had Stoker nauwelijks een geschiktere locatie kunnen vinden voor zijn prins van de duisternis. Hij koos voor Transsylvanië, omdat het in die tijd praktisch onbekend en mysterieus was voor iedereen. En het kasteel van Dracula bevond zich in een afgelegen bergachtige hoek op de Borgo-pas. Natuurlijk is er veel in het boek veranderd en uitgevonden. In werkelijkheid had Dracula een prinselijke titel en was hij geen graaf, en hij regeerde in Walachije. Het enige portret van de prins, geschilderd tijdens zijn leven en voor ons bewaard gebleven, bewijst dat zijn uiterlijk verre van een vampier met tanden is.
Nu zijn er miljoenen fans van verhalen over Dracula. Over de hele wereld zijn vampiergemeenschappen ontstaan. Mensen worden aangetrokken door de mystieke levenskracht van menselijk bloed en het idee dat het hen in staat stelt voor altijd te leven.
Geschiedenis
Middeleeuws Walachije is een klein vorstendom op de grens met Transsylvanië. Kleine stadjes die enkele eeuwen geleden zijn ontstaan, worden afgebroken door gigantische bergen en de mist die hen omringt. Het lijkt erop dat zo'n plek de verblijfplaats van vampiers zou moeten worden, maar in Roemeense legendes en horrorverhalen schrikt niemand van bloeddorstigheid.
Prins Vlad Dracula was in werkelijkheid een verschrikkelijk personage. Hij is een van de duidelijkste voorbeelden van menselijke wreedheid. Dit vreselijke portret werd tijdens het leven van de prins "geschilderd", en kunstmatig, uit wraak. Geruchten over de bloeddorstigheid van Vlad III de Spietser werden aangewakkerd door de Saksische boyars, die door de heerser werden gestraft voor het niet naleven van zijn strikte wetten. Het was in deze tijd dat het toekomstige beeld van de prins van de duisternis werd geboren. De verklaring klonk dat de prins de duivel is! Hij vernietigt meedogenloos zijn volk, verbrandt massa's gevangenen, martelt zelfs baby's en feesten onder de talrijke lijken van de geëxecuteerden. Het leek erop dat er geen einde zou komen aan de roddels over deze verschrikkingen.
Tegenwoordig zijn er miljoenen fans van het verhaal over Dracula. Over de hele wereld zijn er 'vampiergemeenschappen' ontstaan. De hoofdroute van hun reguliere pelgrimstocht naar Roemenië begint meestal vanuit het kleine middeleeuwse stadje Sighisoara. Het wereldcongres van de Dracula Society komt hier vier keer per jaar samen. De nagedachtenis van de voorouder wordt erop geëerd: ze bestuderen de details van zijn leven, bespreken en scheiden de waarheid van fictie. Toeristen van over de hele wereld worden aangetrokken door een bescheiden middeleeuws gebouw in een van de smalle straatjes van deze stad. Huis waar graaf Dracula werd geboren.
De verjaardag van Vlad III was de dag dat zijn vader werd toegelaten tot de Orde van de Draak. Leden van het geheime genootschap zwoeren op bloed om het christelijk geloof te verdedigen en hun volk te redden van de binnenvallende Turken. Het boek Graaf Dracula was later gekleed in een zwarte lange mantel, die de leden van de orde geacht werden te dragen.
Naast Vlad had de heerser van Walachije nog twee zonen, maar later was het lot niet voor iedereen gunstig. De oudere Mircea wordt levend begraven, de jongere Radu wordt een gijzelaar in gevangenschap van de Turkse sultan en blijkt een verrader te zijn, en Vlad krijgt de onvriendelijke glorie van een bloeddorstige tiran.
In het huis waar de kleine prins het licht zag, is vandaag een klein restaurant geopend voor bezoekers. Toeristen worden aangetrokken door het interieur gestileerd als vampierhuisvesting. En het menu bevat zeker vlees met bloed en enorme borden met het familiewapen van de Dracula. Ze slaagden er ook in om een fresco te bewaren waarop Vlads vader Dracula staat afgebeeld. Het is meer dan vijf eeuwen oud.
Toeristische ontwikkeling
De opkomst van het beeld van Dracula markeerde het begin van de snelle ontwikkeling van het toerisme in Roemenië. Duizenden mensen uit verschillende landen willen het kasteel van graaf Dracula bezoeken en Roemeense touroperators demonstreren deze plaatsen graag. Hier kun je wandelen langs de historische en filmpaden van de vampier aller tijden, gebakken ratten proeven en de kamers van angst bezoeken. U krijgt tientallen kastelen te zien, waarvan de geschiedenis naar verluidt in contact is gekomen met de naam Prins Tepes. En je zult niet weten dat de meesten van hen Dracula nooit zijn geweest. Ze zijn later gebouwd.
De kroning van Vlad Tepes vond plaats in Targovishte - de hoofdstad van Walachije en de residentie van de erfgenamen van Mercia de Grote. In de troonzaal van het kasteel ontving Vlad Dracula de titel van Prins van Walachije. De kroning vond op grote schaal plaats en het is vanuit het voorouderlijk kasteel van Targovishte dat Vlad het grootste deel van de tijd over het land zal heersen. Maar het toeristische merk van Dracula's Castle wordt geaccentueerd op een andere historische plek. Dit is Bran Castle, gelegen op een uur rijden van Brasov, het middeleeuwse hart van Transsylvanië.
In ons artikel kunt u kennismaken met andere bezienswaardigheden van Roemenië.
Kasteel enkele eeuwen geleden
Brasov was een belangrijke stad in die moeilijke tijden. Alle routes tussen Europa en Klein-Azië liepen er doorheen. In 1395 gaf Mercia, de grootvader van Vlad, de bevoegdheid aan Brasov om belasting te heffen op alle goederen die door de stad gingen. Het was Bran Castle dat werd gebruikt om rechten te innen en de handelsroute te beschermen. Het werd gebouwd als een kruisvaardersfort in de 12e eeuw en diende om te voorkomen dat moslimindringers Brasov zouden gebruiken om Europa binnen te vallen.
De inrichting van het kasteel was eenvoudig en majestueus tegelijk. Het kasteel bestond uit vier torens rond een onregelmatig gevormde binnenplaats. De helling van het dak van de binnengebouwen van het kasteel was zo berekend dat het bij een granaatinslag tangentieel zou passeren in plaats van het dak erdoorheen te steken. De onregelmatige opstelling van torens en kantelen op verschillende niveaus is een gevolg van het feit dat het kasteel op een rots staat. Het oog kan de grens niet onderscheiden, waar de rots eindigt en waar het gebouw zelf begint.
Excursies naar het kasteel
Rivieren van toeristen en pelgrims die de berg beklimmen, laten niemand afdwalen en leiden rechtstreeks naar de kamers van het kasteel. Het was in de kamers van het kasteel, en niet Dracula, zoals de verbeelding trekt. De prins heeft hier nooit gewoond, en zelfs, volgens de tijd van het verblijf van de heerser op deze plek, verschillen de legendes. Maar de entourage die in het kasteel bewaard is gebleven, schetst een sombere illustratie van het leven in die verre tijden. Ridderlijke harnassen en munitie, antiek gesneden meubilair, huiden van trofeedieren, zilveren en gouden schalen, massieve eiken deuren die eeuwenoude geheimen bewaren, bodemloze putten en martelkamers van het kasteel voeren gedachten weg in de tijd van smeulende fakkels en gekreun van kerkers gevangenen.Het emotionele hoogtepunt voor toeristen zijn de paniekkamers, een soort entertainment dat de hartslag van bezoekers duidelijk verhoogt.
De Roemeense gidsen lokken de toeristenstroom en schrijven de aanwezigheid van prins Dracula toe aan bijna elk kasteel dat langs de route van de excursieroute staat. Maar we moeten hulde brengen aan de geschiedenis en zeggen dat het hoofdverblijf van de heerser van Walachije het fort Poenari was. In de 13e eeuw legde Tepes' grootvader Mircea Stary de basis van dit kasteel. En Vlad, die zijn edelen gebruikte in plaats van slaven, voltooide en versterkte het. Tijdens de bouw werden meer dan 200 edelen gespietst, stierven van de hitte of stortten neer in de bergen. Tijdens het bewind van de bloedige prins was Poenari zijn toevluchtsoord. Het garnizoen van het kasteel werd gemeten in honderden soldaten. De drie meter hoge muren werden versterkt met bakstenen om vijandelijk kanonvuur te weerstaan in geval van een mogelijke belegering.
Ruïnes van Poenari
Een smalle kronkelende weg leidt naar de ruïnes van Poenari, rond alleen mysterieuze bergen en mist. Het fort ligt op een hoge ontoegankelijke top en om er te komen moet je 1500 treden overbruggen. Elke stap van deze duizelingwekkende beklimming brengt de pelgrims dichter bij die verschrikkelijke tijd waarin het menselijk leven geen waarde had. De griezelige mannequins op de palen die het beklimmen van de trap begeleiden, spreken tot de verbeelding in tijden van felle veldslagen, geheime samenzweringen en onverschrokken verdedigers van de orthodoxie.
De geliefde redden
Het fort hield de ontberingen van de staat van beleg enkele maanden vol. En het was hier dat de prins in het geheim in staat was om zijn geliefde Lydia te vervoeren en haar te redden van de represailles van de lokale boyars. Maar de krachten in deze oorlog waren ongelijk en het einde was onvermijdelijk. Zich duidelijk realiserend dat Turkse gevangenschap gelijk stond aan de dood, redde Lydia haar eer en vrijheid door vanaf de klif in de afgrond te stappen. In Roemeense legendes over zijn legendarische krijger-prins zijn er veronderstellingen dat het na het verlies van zijn geliefde was dat de prins zijn ziel aan Satan verkocht. Dit was de dag waarop de tijd van overwinningen en successen voor hem eindigde. Hij ontsnapte uit het kasteel via een ondergrondse gang, maar zijn leven werd verwoest. De dood zocht niet lang naar Vlad en bereikte hem in een eerlijk gevecht.
Het laatste toevluchtsoord voor Vlad III de Spietser was het Snagov-klooster, dat hij eerder had gesticht. Hij werd begraven door monniken. Maar velen konden niet geloven in de dood van de prins, en de wens om het graf te openen kwelde de geesten van nieuwsgierigen gedurende meerdere jaren. Toen het graf desondanks werd geopend, bleek het leeg te zijn. Geruchten over de onsterfelijkheid van de prins verspreidden zich opnieuw. Niemand had toen kunnen bedenken dat het de monniken waren die zorgden voor de laatste vrede van de prins. Ze herbegraven het lichaam van de heerser en verstopten het onder een stenen plaat bij de ingang van de kerk. Dit is een oude orthodoxe gewoonte: de overledene zal boeten voor zijn aardse zonden als parochianen zijn as "vertrappen".
Verscheidene eeuwen zijn verstreken, en de tijd is de beste rechter. En nu heeft de vervloekte prins de status van een nationale held en een rechtvaardige heerser van zijn land herwonnen. De enigen die hem altijd met nostalgie herinnerden, waren de Roemeense boeren. Te allen tijde vertelden ze de legendes dat mamalyga-pap in de tijd van prins Dracula niet in water, maar in melk werd gekookt. Het was goedkoper dan water!
Als u geïnteresseerd bent in de geschiedenis van ongewone kastelen, raden we u aan het artikel - Kasteel van Frankenstein te lezen.
