Het Vaticaan is een van de meest onderscheidende staten ter wereld. Zijn geheimen, zijn geschiedenis, zijn inkomen, zijn luxe en schoonheid - dit alles blijft buiten de focus van camera's en buiten de ogen van het grote publiek. Slechts een paar zalen, gevuld met de luxe van hoge cultuur en het goud van het licht, staan open voor de wereld. Deze zalen zijn de gebouwen van de Vaticaanse Musea, die een vrij breed profiel hebben. Maar zelfs de kennismaking met zo'n "gefragmenteerde" pracht is al bewonderenswaardig.
Pia Clementine-museum
Een van de meest opvallende onderdelen van het Vaticaanse complex is ongetwijfeld het Pia Clementine Museum. Het werd oorspronkelijk gemaakt als een plaats om een aantal artefacten op te slaan die de Griekse en Romeinse culturen vertegenwoordigen. De eerste collecties werden met succes gevestigd op het grondgebied van de oranje binnenplaats die het Belvedere-paleis sierde. Het aantal exposities groeide echter snel en er werd besloten om nieuwe "niches" te creëren voor de belangrijkste kunstwerken. Dus vandaag zijn de nissen van Hermes, Apollo, Laocoon, Perseus en enkele anderen open.
Naast sculpturen van goden en helden uit de Oude Wereld is er ook een van de rijkste collecties dierensculpturen in de wereldpraktijk. De Rotunda Hall herschept de schittering van Nero's Gouden Huis in een creatieve bewerking binnen het kader van ideaal classicisme. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de vloer van deze kamer: deze is bekleed met authentieke Romeinse mozaïeken die voor altijd de militaire bekwaamheid van de Grieken hebben vastgelegd. Een andere zaal is ondergeschikt aan het Egyptische thema: sarcofagen, fresco's, mozaïeken, beelden uit de derde eeuw en andere voorwerpen uit de geschiedenis en kunst.
Colosseum, Forum Romanum, Palatijn met één ticket
Tijdstoegang tot de Sint-Pietersbasiliek met audiogids
Fast track-toegang tot de Vaticaanse Musea en de Sixtijnse Kapel
Borghese Gallery: Gereserveerd Entreeticket
Skip-the-line: Musea, Sixtijnse Kapel, Sint-Pietersbasiliek
Rome: hop-on hop-off sightseeingbustour
Rome buskaartje: 24, 48 of 72 uur
Sint-Pietersbasiliek met koepelklim en bezoek aan de crypte
Chiaramonti-museum
De oprichter was paus Pius VII, die uit de familie Chiaramonti kwam. De collectie van het museum omvat reliëfs, bas-reliëfs, voorbeelden van portretsculpturen die verband houden met de klassieke cultuur van Griekenland en Rome. Het eerste dat opvalt is de gang, een kolossale gewelfde galerij, verdeeld in zestig onafhankelijke secties. Het belangrijkste artefact - vanuit historisch oogpunt - is het standbeeld van Athena, of liever het hoofd van Athena van ongekende omvang voor die periode. Het complex van dit museum omvat drie structuren. De Chiaramonti-galerij zelf, het oudste deel van het museum. De meesters van de St. Luke Academy werkten aan het ontwerp.
De belangrijkste decorateur was de beruchte Antonio Canova. Braccio Nuovo, of "nieuwe mouw", is een relatief nieuw gedeelte met tentoonstellingen over de geschiedenis van Rome en de mythologie van Griekenland. Hier bevindt zich de grootste collectie portretsculpturen. Tegenwoordig wordt een bezoek aan de Lapidarium-galerij alleen op speciaal verzoek uitgevoerd, omdat er werkelijk unieke inscripties zijn uit de pre-christelijke en christelijke perioden, die een van de belangrijkste historische bronnen zijn.
Gregoriaans museum voor seculiere kunst
Het museum werd opgericht in het midden van de negentiende eeuw. Zijn exposities bevonden zich toen in het Lateraans Paleis. De basis van de collecties werd gevormd door artefacten van seculiere aard, die tijdens opgravingen aan het begin van de negentiende eeuw werden ontdekt. Na de verhuizing naar het nieuwe pand werd dit deel van het Vaticaanse complex opengesteld voor het publiek. Een van de meest waardevolle schatten is het standbeeld van Sophocles - een schitterende kopie van een bronzen origineel van Griekse oorsprong, het standbeeld van Neptunus - een Romeins overtrekpapier voor een soortgelijk Grieks beeld, het hoofd van Athena - een aantal kopieën van Romeinse meesters gebaseerd op over het werk van Myron. Je moet ook letten op het indrukwekkende aantal sarcofagen, versierd met afbeeldingen van goden en helden uit de oudheid, evenals op wonderbaarlijke wijze overleefde fragmenten van het Parthenon. Een andere interessante toevoeging zijn de mozaïeken die vroeger de baden van Caracalla sierden.
Gregoriaans Etruskisch Museum
De echte trots van Rome kan worden beschouwd als het erfgoed van de Etrusken, een grote beschaving waarvan de dageraad in de achtste eeuw voor Christus kwam. Zij waren het die de basis legden voor de verdere ontwikkeling van de oude Romeinse cultuur. Tegenwoordig worden huishoudelijke artikelen van oude mensen en parels van hun cultureel erfgoed bewaard in het voormalige paleis van Innocentius III. De collectie is gebaseerd op artefacten die in het midden van de negentiende eeuw zijn gevonden tijdens opgravingen van nederzettingen in het zuiden van het land. Vervolgens werden hier artefacten van de opgravingen in Sorbo toegevoegd, waarmee in feite de vorming van het museumfonds werd voltooid. Op dit moment kunnen gasten tweeëntwintig themakamers bezoeken.
Sommigen van hen zijn chronologisch gevormd, bijvoorbeeld de Archaïsche Zaal of de Bronzen Zaal. In andere werden bepaalde aspecten van het leven van de Etrusken nagebootst. Dus vandaag zijn de zalen open en herhalen ze de entourage van Etruskische tempels, graven en schatkamers. Veel echt unieke vondsten worden hier bewaard, zoals een spiegel waarop je het gezicht van de godin kunt zien, oude olielampen, talrijke vaten voor het bewaren van wierook, evenals kunstig gemaakte glasproducten.
Gregoriaans Egyptisch Museum
Dit deel van het Vaticaanse complex werd ontdekt in het eerste kwart van de negentiende eeuw. De naam van het museum behoudt de naam van de oprichter - paus Gregorius XVI, maar in feite verschenen de eerste ontwerpen van de collecties onder Pius VII. De Egyptische cultuur is in veel opzichten een referentie, en daarom is het niet verwonderlijk dat monsters van de werken van de grote meesters van Egypte werden beschermd door het Vaticaan. Dit zijn verschillende dodenmaskers, die werden gemaakt voor de farao's, en bekwame bustes, en tal van sculpturen. Tot op heden zijn negen zalen open voor bezoek.
Naast de huishoudelijke artikelen van de oude Egyptenaren en verschillende attributen die bij begrafenisceremonies hoorden, worden hier ook de mummies van sommige farao's en steles met hiërogliefen bewaard. Een aantal kamers is gewijd aan vondsten die het leven van het oude Syrië en Mesopotamië illustreren, waarvan de beschavingen niet veel onderdoen voor de Egyptische. Bovendien is hier een unieke collectie oud keramiek van christelijke en islamitische tradities, ook gevonden in Egypte.
Fotogalerij (Pinakothek)
Aanvankelijk werd de Pinakothek opgevat als een bepaalde verzameling schilderijen die werden geschonken ter ere van de godin Athena. Even later begonnen ze het pand te bellen waarin monsters van beeldende kunst waren opgeslagen. Een soortgelijke interpretatie verwijst naar de oude Romeinse periode. Tijdens de Renaissance begon de Pinakothek te verwijzen naar collecties schilderijen die voor het publiek beschikbaar waren. De moderne Vaticaanse Pinakothek ontstond in het begin van de twintigste eeuw en werd een van de grootste galerijen voor religieuze schilderkunst. Hier zijn de werken van de grootste Italiaanse meesters, van Giotto tot de werken van Crespi.
In de zalen zijn, in strikte chronologische volgorde, doeken en mozaïeken gerangschikt, die consequent de kunst van de middeleeuwen, renaissance, barok en enkele anderen vertegenwoordigen. Sommige van de internationaal bekende makers zullen bekend zijn bij het grote publiek, zoals Raphael, Cavaragio, Titiaan, Leonardo da Vinci.Enkele anderen - die buiten Italië minder bekend zijn, zullen je helpen om een andere kijk op religieuze schilderkunst te krijgen. Dit zijn de werken van kunstenaars als Giotto, Ange, Criveli, Bernini.
Pio Cristiano-museum
De collecties van dit museum zijn verzameld ten koste van artefacten uit de vroegchristelijke periode, dat wil zeggen dat ze allemaal zijn gemaakt in de periode van de tweede tot de vierde eeuw na Christus. De meeste zijn gevonden tijdens opgravingen in de Romeinse catacomben. De vroegste collecties bevonden zich echter in de basiliek van Lateranen, daarna werden ze overgebracht naar het Vaticaan. Pas tegen het einde van de twintigste eeuw werd de tentoonstelling geopend. Kortom, het museum presenteert een verscheidenheid aan sarcofagen, die zijn versierd met verschillende bas-reliëfs, evenals tekeningen met antieke thema's. Ze zijn allemaal in chronologische volgorde gerangschikt en ook gegroepeerd volgens het principe van iconografische onderwerpen.
Bijna alle tekeningen zijn perfect bewaard gebleven en hebben hun esthetische aantrekkingskracht niet verloren, ondanks hun meer dan solide leeftijd. Een van de belangrijkste tentoonstellingen is de sarcofaag van de Goede Herder, die vermoedelijk in de vierde eeuw is gemaakt. Het was niet mogelijk om zijn authentieke uiterlijk volledig te behouden - de sarcofaag, die vandaag aan het publiek wordt gepresenteerd, is een versie die in de achttiende eeuw is gerestaureerd.
Etnologisch Missionair Museum
Het Lateraans paleis is op verschillende tijdstippen een toevluchtsoord geworden voor allerlei instellingen die op de een of andere manier verbonden zijn met de wereld van creativiteit. Het Etnologisch Missionair Museum was geen uitzondering, dat oorspronkelijk onder zijn oude gewelven was gevestigd en vervolgens rechtstreeks naar het Vaticaan werd overgebracht, waar een nieuw gebouw werd gebouwd om de collecties op te slaan en weer te geven. Als de eerste versies van de collecties ongeveer veertigduizend artefacten bevatten, heeft hun aantal vandaag al de honderdduizend objecten overschreden die van over de hele wereld worden verzameld. De focus ligt op religieuze culten van verschillende oriëntaties. Dit zijn zowel lang uitgestorven sekten als sekten die pas onlangs aan kracht beginnen te winnen.
Hier worden artefacten verzameld uit Japan, China, India, Korea, Tibet, Mongolië, verschillende Afrikaanse landen en zelfs Oceanië. Museumgasten kunnen kennis maken met de specifieke kenmerken van verschillende nationaliteiten. De depots zijn vooral interessant voor wetenschappers en specialisten die de zalen met religieuze voorwerpen kunnen bezoeken.
Vaticaanse bibliotheek
De bibliotheek, de Apostolische genaamd, is misschien wel het belangrijkste onderdeel van het museumcomplex van het Vaticaan. Deze citadel van kennis herbergt boeken uit de vroege middeleeuwen, talrijke manuscripten en unieke manuscripten. De bibliotheek werd gesticht tijdens de middeleeuwen, maar de fondsen blijven vandaag groeien. Naast handgeschreven en gedrukte bronnen zijn er ook tal van kaarten, een indrukwekkende collectie inculabula's, munten en penningen. Helaas of gelukkig is slechts een klein deel van het terrein open voor de meeste toeristen.
Het is echter onwaarschijnlijk dat de brede massa de verhandelingen in klassiek Latijn zou kunnen waarderen, maar de rijkdom van het ontwerp is veel gemakkelijker te beoordelen - om deze reden bezoeken velen de bibliotheek van de hoofdstad van de christelijke wereld. Fresco's van verbazingwekkende schoonheid werden alleen gemaakt door de meest waardige meesters van hun vak. Geleerden en studenten die deze instelling bezoeken als onderdeel van hun onderzoekswerk, kunnen een breder scala aan exposities zien. Volgens legendes heeft de bibliotheek eigenlijk een systeem van gangen en geheime kamers, die manuscripten bevatten met antwoorden op de meest lastige vragen van het universum.
Historisch Museum
Het is echt moeilijk om in dit unieke gebouw te komen, omdat er duidelijke regels zijn volgens welke het aantal bezoekers niet meer dan veertig personen mag bedragen. Maar de strijd om het ticket zal het waard zijn. Het rijkste decor, heldere tentoonstellingen, documenten, iconen, uniformen, foto's, huishoudelijke artikelen, zadels, draagstoelen en zelfs koetsen - al deze items helpen om je vollediger onder te dompelen in het voorgestelde historische tijdperk. Alle pausen in de fijne kneepjes van politieke en interpersoonlijke strijd zullen voor de ogen van bezoekers verschijnen.
Een getalenteerde gids zal je vertellen hoe, wat en waarom pausen aller tijden leefden. Misschien wel het meest ongewone zijn de volgende exposities: een ceremonieel rijtuig dat toebehoorde aan Leo XII (het was dit rijtuig dat bijna honderd jaar door de paus werd gebruikt), de eerste locomotief van het Vaticaan, daterend uit het begin van de twintigste eeuw , evenals de pausmobiel, een soort vervoermiddel dat door de pausen wordt gebruikt wanneer dat nodig is.
Galerij Arazzi
Deze galerij wordt beschouwd als een van de drie belangrijkste galerijen op het grondgebied van het Apostolisch Paleis van het Vaticaan. Het werd ontdekt in het laatste kwart van de zestiende eeuw. De belangrijkste architect van dit geweldige gebouw was Macherino. Hier worden wandtapijten getoond met bijbelse taferelen, evenals scènes uit het Oude en Nieuwe Testament. De afmetingen van door de mens gemaakte doeken zijn verbluffend. Slechts tien wandtapijten konden binnen honderd meter van de galerij passen, maar hun waarde is onmiskenbaar. De meeste plots zijn gebaseerd op schetsen en werken van talrijke studenten van Rafael Santi.
De bijna onverholen vijandigheid van de meester jegens degenen die zijn werk probeerden te vergelijken met de schilderijen van Michelangelo is betrouwbaar bekend. Op deze wandtapijten is dan ook duidelijk zijn huisstijl af te lezen met overdreven grote figuren in vergelijking met het landschap, bewuste nadruk van individuele gebaren en details, en een subtiel spel van accenten. De wandtapijten zijn gemaakt door Vlaamse ambachtslieden uit de fabriek van Peter van Elst. Aanvankelijk werden deze wandtapijten bewaard naast de fresco's van Raphael in de Sixtijnse Kapel, maar ze werden later overgebracht naar de Arazzi-galerij om voor een groter publiek te verschijnen. De fijnste zijde en wol, de stroperige schemering van het pand, de rustige stemmen van de gidsen - het lijkt alsof de kleurrijke figuren tot leven komen en aandachtig staren naar de gasten van deze gewelven.
Galerij van geografische kaarten
De triade van galerijen van het Apostolisch Paleis omvat ook een galerij met geografische kaarten. Het duurde bijna twee jaar om de galerij te creëren. De beroemde zestiende-eeuwse meester Ottoviano Mascherino, destijds architect van het Palais des Papes, was verantwoordelijk voor de architectonische component van het werk. Op zijn initiatief werd de westelijke vleugel van het Belvedere vergroot - praktisch met één verdieping. Maar het verrichte werk was nodig. Meer dan honderd meter van de gang was van vloer tot plafond beschilderd met topografische kaarten van Italië. Het tijdperk van de dageraad van het pausdom werd weerspiegeld op de muren en plafonds, waardoor het pauselijke land en de belangrijkste stadstaten van Italië duidelijk werden beperkt, die op dat moment oorlogen bleven voeren die open of nauwelijks merkbaar waren voor gewone mensen.
Naast puur geografische gegevens ziet u hier tal van verwijzingen naar historische gebeurtenissen die destijds plaatsvonden. Op de steen bloeien afbeeldingen van mythologische personages, verschrikkelijke zeemonsters, helden en mooie dames. De meesters vergaten de parels van de architecturale wereld niet - de belangrijkste plaatsen van hun tijd verschenen ook op de muren. Opmerkelijk is dat de zaal is verdeeld in zeventien secties. Natuurlijk is de geografie van Italië verdeeld in twee componenten: de ene wordt gewassen door de zachte wateren van de Andriatische Zee, de tweede door de Ligurische en Tyrrheense zeeën. En vooral de apostelen en heiligen, scènes uit het Oude Testament ontvouwen zich.
Borgia Appartementen
Deze appartementen zijn van misschien wel de meest beruchte paus - Alexander VI, die de naam Borgia droeg. Hij en zijn familie - de Spanjaarden op de Italiaanse troon - zijn al lang de geschiedenis ingegaan met hun exorbitante ambities en methoden die verre van rechtvaardig zijn.Daarom is het niet verwonderlijk dat zelfs na de dood van Alexander VI de volgende gouverneurs van Christus geen haast hadden om de rijkelijk versierde kamers te bezetten en er een museum van te maken. De meester Pinturicchio en de kunstenaars die zijn leerlingen waren, werkten aan het schilderen van de persoonlijke appartementen van de paus. De zalen die zich tegenwoordig in dit soort musea bevinden, zijn vernoemd naar de belangrijkste motieven van de muurschilderingen.
U kunt dus een bezoek brengen aan de Hal van de sacramenten van het geloof, die de belangrijkste christelijke sacramenten uitbeeldt; Hall of Sibyls and Prophets, versierd met afbeeldingen van zeven planeten die toen bekend waren (het was hier dat de oudste zoon van de paus, Cesare Borgia, opdracht gaf tot de moord op de echtgenote van zijn mooie zus); De Hall of Saints, bijna volledig ontworpen door Pinturicchio zelf; De zaal van de pausen, waar vroeger portretten van de pausen stonden, die tot op de dag van vandaag niet bewaard zijn gebleven; Hall of Faith Wonders met schetsen van de belangrijkste religieuze festivals; evenals de Hall of Sciences, die is versierd met attributen van de vrije kunsten, soms afgebeeld in een antropomorfe vorm.
Raphael's stanza's
Helaas ontstond de behoefte aan Raphael's strofen na de dood van paus Alexander VI Borgia. De haat tegen de curie bereikte zijn hoogtepunt en de volgende paus, Julius II, weigerde in de Borgia-appartementen te wonen. Om de nieuwe kamers te versieren, nodigden ze de nog jonge meester Raphael uit, die onlangs vijfentwintig jaar oud werd. Hij versierde de kamers met zijn studenten en vulde elke muur met fresco's die ze van vloer tot plafond sierden. Vier kamers waren ingericht, de laatste is echter minder bekend, omdat de masterstudenten er na zijn dood van afstudeerden.
De stanza van de Senyatura-akte, de studie van de paus, roept de meeste vreugde op. Het hoofdthema van de schilderijen is de menselijke mentale activiteit. De meest bekende is het schitterende fresco "The School of Athens", dat wordt beschouwd als misschien wel het meest opvallende voorbeeld van renaissancekunst. In het midden van de compositie staan Aristoteles en Plato, die de materialistische en idealistische richtingen van het filosofische denken vertegenwoordigen, en rond de vooraanstaande denkers van hun tijd.
Loggia's van Raphael
Dit culturele monument behoort tot de periode van de hoogrenaissance, toen de kunst van het Romeinse classicisme zijn hoogtepunt bereikte. De architect Bramante ontwikkelde het project van de loggia, van waaruit een indrukwekkend uitzicht op de bloeiende Eeuwige Stad zou moeten openen, en belichaamde het op briljante wijze. Raphael Santi, de hoofddecorateur van dit monument, was een naaste verwant van Bramante, en hij was degene die het ontwerp van zijn creatie op zich nam. Pilasters, gewelven, muren - dit alles is geschilderd door Raphael zelf en zijn studenten. Opvallend is dat zijn huisstijl niet voelbaar is in het ontwerp.
Talloze ornamenten en zich herhalende elementen zijn geïnspireerd op de grotesken die het "Gouden Huis" in Rome sierden. In totaal werden meer dan vijftig compositorische elementen van het schilderij gecreëerd. Ze vormen allemaal een enkele compositie en gehoorzamen aan een enkel plan. De loggia's van Raphael worden dus ook wel de Bijbel genoemd.
