Rome, of de "Eeuwige Stad", is een van de grootste culturele en historische centra ter wereld. Dit is een echte schatkamer voor degenen die oude structuren willen aanraken en met hun eigen ogen willen zien die op wonderbaarlijke wijze tot onze tijd hebben overleefd. Maar naast de stenen overblijfselen van een vervlogen tijdperk, is Rome vol met andere gedenkwaardige plaatsen: kathedralen, kerken, musea en charmante straatjes. De speciale aandacht van toeristen wordt steevast aangetrokken door het Sint-Pietersplein, dat niet alleen opmerkelijk is vanwege het originele architecturale ontwerp, maar ook vanwege het feit dat het zich in het Vaticaan bevindt - de kleinste staat ter wereld.
Geschiedenis
Aan het begin van onze jaartelling leek het Sint-Pietersplein nauwelijks een toonbeeld van moderniteit. De ruimte tussen de Janiculum en de Vaticaanse heuvels werd ingenomen door het circus en de tuinen van Nero. In de eerste eeuw werd hier een door Caligula gebrachte obelisk opgericht met een hoogte van meer dan twintig meter. De Romeinen beschouwen het als een symbool van wedergeboorte.
In de 4e eeuw, na de bouw van het eerste gebouw van de Sint-Pietersbasiliek, werd de ruimte ervoor vrijgemaakt. Eeuwenlang leek het op regenachtige dagen echter op een lelijk moeras. Het probleem was in hoogteverschillen tot tien meter. Dat was natuurlijk niet goed, gezien de nabijheid van het Vaticaan. Bij decreet van paus Julius II werd besloten een nieuwe kathedraal te bouwen en met het aan de macht komen van Pius IV werd het gebied zelf uitgebreid.
De obelisk uit de tuinen moest in het midden worden geplaatst - een ambitieuze onderneming gezien het gewicht van de constructie van meer dan 300 ton. De overdracht werd een echte voorstelling, waarbij de verzamelde toeschouwers zelfs niet mochten fluisteren. Gelukkig waren er geen slachtoffers en vernieling. Zodra paus Alexander VII in april 1655 de troon besteeg, gaf hij de architect en beeldhouwer Lorenzo Bernini de opdracht om het plein voor de basiliek in een goddelijke vorm te brengen. De taak voor de maker was niet gemakkelijk.
Hij moest niet alleen rekening houden met de eigenaardigheid van het architecturale ensemble, dat een majestueuze kathedraal, een fantasievolle fontein en een enorme obelisk omvat, maar ook om de belangrijkste wens van de paus te vervullen - vanaf elk punt van het plein moeten de burgers de paus zien wanneer hij het balkon van de kathedraal op gaat om de zondige inwoners te zegenen. De bouw duurde elf lange jaren en werd volledig en volledig gecontroleerd door Alexander.
Architect
Giovanni Lorenzo Bernini is een uitstekende Italiaanse architect en beeldhouwer. Hoewel hij nog jong en onervaren was, verdiende hij het beschermheerschap van kardinaal Borghese. Dankzij de steun van een nobele edelman kon Bernini zijn talent ten volle realiseren. Zijn sculpturen waren gefascineerd door de bedachtzaamheid en uitwerking van de personages. Hij creëerde niet alleen gezichtsloze sculpturen, maar ook emotionele en 'levende' werken. Toen kardinaal Barberini de pauselijke troon besteeg, slaagde Lorenzo erin hem ook te plezieren. Maar nu kreeg hij de opdracht om niet alleen sculpturen voor herenhuizen te maken, maar ook om deel te nemen aan de transformatie van de stad.
Met het aan de macht komen van Alexander VII werd besloten om van Rome de culturele hoofdstad van de wereld te maken. In de Eeuwige Stad begon een wereldwijde architectonische herstructurering, waarbij Bernini direct betrokken was. Hij voerde zowel kleine projecten uit, zoals de kerk van Sant'Andrea al-Quirnale, als grote. Het meest ambitieuze is natuurlijk de reconstructie van het Sint-Pietersplein. De twee massieve halfronde zuilengalerijen worden vaak vergeleken met de armen die de menigte omhelzen - de handen van de paus, wiens grootheid, evenals de grootsheid van het Vaticaan, onmiskenbaar is.
Ondanks de eer en gunst van de seculiere en religieuze autoriteiten had deze medaille ook een keerzijde. Op dringend verzoek van paus Alexander VII werd de beroemde architect gedwongen naar Frankrijk te gaan om de opdracht van Lodewijk XIV op zich te nemen. In een vreemd land werd hij hartelijk begroet, maar al snel verflauwde het enthousiasme en de lof. De meeste projecten van Bernini werden afgewezen en hijzelf raakte geïsoleerd en vond geen vrienden en kennissen onder de Fransen. Later keerde de architect terug naar zijn geboorteland, waar hij zijn laatste jaren doorbracht. Het belangrijkste werk uit die periode wordt beschouwd als het graf van zijn belangrijkste beschermheer, paus Alexander VII.
Bezienswaardigheden
Het Sint-Pietersplein is aan twee kanten omgeven door halfronde zuilengalerijen, die volgens Bernini de uitgestrekte armen van de kerk vertegenwoordigen, die de hele wereld omarmen. Ze werden gebouwd in 1660 en bestaan uit vier rijen kolommen. In totaal zijn er 284 Dorische pilasters en 88 pilasters in de laatste. Op de top van de zuilengalerijen staan 140 beelden gemaakt door Bernini en zijn studenten. Ze stellen pausen, martelaren, evangelisten en andere religieuze leiders voor.
De geometrie van het plein is ook geweldig! Links en rechts van de centrale obelisk bevinden zich ronde marmeren platen. Als je op een ervan gaat staan en naar de dichtstbijzijnde zuilengalerij kijkt, lijkt het alsof er maar één rij kolommen is in plaats van vier. Van de plekken die iedere nieuwsgierige reiziger op het Sint-Pietersplein moet zien, worden de volgende onderscheiden:
- Obelisk en fonteinen
In het midden van het plein staat een Egyptische obelisk met een netto hoogte van 25,5 meter, inclusief het voetstuk - 41. Het werd oorspronkelijk gebouwd in de oude stad van Egypte, Heliopolis genaamd, voor de prefect Cornelius Gallus. In het zevenendertigste jaar van onze jaartelling vervoerde keizer Caligula de obelisk naar Rome op een speciaal voor dit transport ontworpen schip. Het werd geïnstalleerd in de tuin van Nero, maar toen besloten ze het in het midden van het plein te herschikken. De moeilijke taak werd toevertrouwd aan Domenico Fontana, terwijl Michelangelo zelf de taak onuitvoerbaar achtte. Er waren ongeveer negenhonderd mensen en honderd of zelfs meer paarden nodig. De overdracht duurde ongeveer vijf maanden.
De fontein, ontworpen door Carlo Maderno zelf, werd in 1613 rechts van de centrale obelisk geïnstalleerd. Het is een enorm zwembad met een stenen blok in het midden. Er zijn twee kommen op geïnstalleerd: een ronde met lage zijkanten - een onderste en een omgekeerde bovenste. Vóór Maderno werden dergelijke fonteinen niet in Rome gebouwd. Om het gebied symmetrisch te maken, beval Bernini een exacte kopie van de fontein aan de linkerkant te installeren. Het werd in 1677 gebouwd door Carlo Fontana.
- Basiliek van Sint Pieter
De grootste christelijke kerk ter wereld. De eerste versie van de kathedraal werd gebouwd in de vierde eeuw na Christus. Veel architecten hebben de hand gehad in het gebouw dat onze tijd heeft bereikt. Bijvoorbeeld D. Bramante, A. di Sangallo, Michelangelo, J. Della Porta, Carla Maderno. De hoogte van de tempel is ongeveer honderdtwintig meter, en veel orthodoxe kapellen en kerken zouden er gemakkelijk in passen. De interieurdecoratie bestaat uit sculpturen, mozaïeken, altaren en bas-reliëfs. Hier is het graf van St. Peter. Zonder overdrijving is deze kathedraal de belangrijkste attractie van het Vaticaan, en een van de vijf belangrijkste - Rome.
Er zijn altijd genoeg toeristen op het plein, maar op speciale dagen, zoals de verkiezing van een nieuwe paus, zijn er hier meer dan vierhonderdduizend mensen en is de toegang strikt beperkt.
Waar is het gelegen en hoe er te komen?
Adres: Vaticaanstad, Piazza San Pietro, 00120
Om uw bestemming te bereiken kunt u het beste met het openbaar vervoer komen. Het dichtstbijzijnde metrostation heet Ottaviano, een ander is Cipro. Ook snelbuslijn 40 stopt hier.
