THEATER VAN DIONYSUS IN ATHENE

Send

Het Dionysus Theater in Athene is het prototype van moderne theaters. Het was hier dat een speciale kunst werd geboren, die tegenwoordig erg populair is. En de apparatuur, de akoestiek van de site werden eerst getest in Hellas. De structuur is tot op de dag van vandaag beschadigd gebleven. Maar moderne architecten hebben een nauwgezette restauratie uitgevoerd en nu kunnen toeristen het unieke monument bewonderen. Een bezoek aan de faciliteit stelt u in staat om uzelf onder te dompelen in het oude Griekenland, om de gebruiken en gewoonten van de inwoners van Athene te begrijpen.

Bouwgeschiedenis

Polis in de 4e eeuw voor Christus geregeerd door het verlichte hoofd - Pisistratus. Een van zijn favoriete goden was Dionysus. Deze Olympiër betuttelde plezier, wijnmaken, entertainment. En Pisistratus beval om ter ere van hem een altaar te bouwen, met daarin een standbeeld van Dionysus. Oorspronkelijk was het gemaakt van hout, later werd het vervangen door het beeld van een god gemaakt van been en versierd met goud. Opoffering ter ere van Dionysus is onmogelijk zonder dansen en zingen.

Daarom werd naast het altaar een kleine ruimte voor vieringen ingericht. Zij was het die het begin werd van het theater van Dionysus. Het uitgangsmateriaal voor de site is hout. Vervolgens werd het podium van steen gemaakt. Dit was een innovatie van die tijd: stenen constructies gingen langer mee. Het theater werd erg populair: op zijn platforms werden de werken van favoriete auteurs gepresenteerd: Euripides, Aeschylus, Aristophanes, Sophocles.

En het bezoeken van de site was openbaar: elke bewoner kon de voorstelling gratis bekijken. Alleen speciale dagen waren geschikt voor optredens: Kleine Dionysia's of Grote Dionysia's. Tegenwoordig werkte niemand: de inwoners van Athene namen deel aan het offer aan de vrolijke god en keken naar uitvoeringen ter ere van hem. De rest van de tijd was het theater gesloten.

Architectuur

Het restaureren van de architectuur is vrij eenvoudig: deze plek was vooral populair bij de Atheners, daarom werd het vaak beschreven in documenten.

De belangrijkste kenmerken van de structuur:

Beneden was een podium. Eerst was het gemaakt van hout, daarna verslechterde het en werd het vervangen door een stenen exemplaar.
De stoelen rezen op als een amfitheater en bereikten de Akropolis. Ze werden ook uit steen gehouwen, ter vervanging van de originele houten exemplaren. De capaciteit van de zaal was indrukwekkend: 17.000 bezoekers konden tegelijkertijd naar de voorstellingen kijken. (In die tijd woonden er iets meer dan 40.000 mensen in Athene.)
Er was geen dak bij het Dionysus Theater, dus de voorstellingen werden in de open lucht gehouden. Komedies of tragedies duurden 8-10 uur, natuurlijk licht was niet genoeg en het werd vervangen door fakkels.
De verspreiding van gladiatorengevechten in de 1e eeuw vereiste veranderingen in de architectuur. Om het publiek te beschermen werd er een hoge marmeren zijkant gemaakt, waarop een metalen rooster werd geplaatst.
In de 2e eeuw veranderde het orkest: keizer Nero beval het aan te vullen met afbeeldingen van schilderijen uit mythen en stucwerkelementen.

De eerste rij van 67 stoelen voor vooraanstaande gasten is niet goed bewaard gebleven. Maar sommige stoelen hebben inscripties in reliëf met de namen van bezoekers.

Eigenaardigheden

Het theater diende niet alleen als een plaats voor offers aan Dionysus en het daaropvolgende amusement. Drama- en comedyschrijvers streden met elkaar om de beste productie. Alle resultaten werden vastgelegd op didascals en vervolgens naar het archief gestuurd. Vervolgens werden de optredens vervangen door gladiatorengevechten. Maar de populariteit van de tetra van Dionysus nam niet af: er waren genoeg mensen die naar de voorstelling wilden.

Toeschouwersstoelen

De zitplaatsen voor toeschouwers omsloten het podium in een halve cirkel. Om ervoor te zorgen dat degenen die achterin zaten ook konden zien wat er op het podium gebeurde, torende de volgende rijen boven de vorige uit. Elke rij had 67 marmeren stoelen en er waren 64 rijen Helaas heeft het moderne theater slechts 20 rijen. Plaatsen in rijen 1-2 waren bedoeld voor vooraanstaande bezoekers. Zodat de stoel niet per ongeluk bezet zou worden, werd de naam van de gast erop geslagen.

De ereplaats van keizer Hadrianus was op de 2e rij. En Nero zat liever niet in de zaal, maar speelde op het podium. Toen theaterbezoek betaald werd, kende de overheid een speciale subsidie toe aan arme burgers, zodat ook zij aan de vakantie konden deelnemen. De kolonisten kregen ook het recht om naar de optredens te komen. De toeschouwers namen vooraf plaats: vaak ontstonden er heuse gevechten om het recht om plaats te nemen.

Organisatie van feesten

Om zo'n grootschalige actie te laten plaatsvinden, waren de inspanningen van verschillende mensen nodig:

De taken van de priesters werden toegewezen aan leden van de regering. Er werd een commissie gekozen - de archons. Deze commissie deed een deel van het staatsgeld af dat was bestemd voor de voorbereiding van de vieringen en speelde de rol van censor. De Archons werden gekozen voor zes maanden, tot de volgende Dionysius.
De archons kozen 10 khoregs (regisseurs). Horeg moet een vermogende Helleen zijn, want alle belangrijke kosten voor de productie (het maken van versieringen en maskers, naaikostuums) werden uit eigen middelen vergoed. Als het koor extra acteurs inhuurde, moest hij hun diensten zelf betalen.
De auteurs presenteerden hun werken aan de archon. Tegelijkertijd was het volkomen onverschillig of de auteur een dichter of een wiskundige was, het belangrijkste was om een interessant toneelstuk te schrijven. De archon koos de waardige, en aan het einde van de wedstrijd bepaalde hij de winnaars.
Het koor begeleidde het optreden. Het werd door de handelaar uit eigen middelen betaald.
Het publiek reageerde heftig op de voorstelling: er werd gefloten, geapplaudisseerd, geschopt. Deze uiting van emotie was acceptabel.

Interessant is dat elk stuk maar één keer werd getoond. Alle inwoners van de polis volgden het repertoire van Dionysius, daarom was de verantwoordelijkheid van de auteurs en archonten groot.

Plaats van Volksvergadering

Athene is een democratische stad. En op alle belangrijke punten werden ecclesia's, bijeenkomsten van burgers gehouden. Vóór de opening van het Dionysus-theater werd de Pnyx-heuvel voor deze evenementen gebruikt. Maar het theater bood plaats aan meer mensen en had een betere akoestiek, dus begonnen er ecclesia's te worden gehouden. Alleen betrouwbare mannelijke burgers ouder dan 20 jaar mochten de vergaderingen bijwonen. Er waren zwarte lijsten van onbetrouwbare mensen: degenen die daar stonden kregen geen pasje - een speciale plaquette. De naleving door burgers van de zwarte lijst werd streng gecontroleerd. Om de ecclesia's succesvol te laten zijn, werden eerst offers aan de Olympiërs op het altaar gelegd, en de Grieken die kwamen baden om de verlening van genade.

Orkest, skens, decoraties

Het Dionysus Theater is een technisch complexe structuur:

In het midden van het podium stond het orkest (of orkest). Tijdens de voorstelling stonden er een koor, muzikanten en acteurs op.
Maar de deelnemers aan de voorstelling hadden een plek nodig om te veranderen: zo kwamen de skens tevoorschijn. Aanvankelijk waren dit houten tenten die aan het orkest waren bevestigd. Vervolgens werden ze gebouwd van Parisch marmer. Er werden ook skins gemaakt om de akoestiek te verbeteren.
Aan de voorgevel van de sken werden versieringen aangebracht. Ze werden beschilderd met verf op canvas of houten planken. Sophocles was de eerste die het decor gebruikte om de inhoud van het stuk over te brengen.

Alle innovaties die in Athene verschenen, worden actief gebruikt in het moderne theater.

Hoe waren de theatervoorstellingen?

Bijzonder waren de theatervoorstellingen:

In alle uitvoeringen waren er niet meer dan 3 acteurs, en de eerste uitvoeringen werden uitgevoerd door één persoon.
Grote en kleine rollen werden door het lot bepaald.
Tijdens de voorstelling zetten de acteurs maskers op hun gezicht die overeenkomen met de aflevering. Om het masker te verwisselen, was het nodig om een minimum aan tijd te besteden: draai weg of ga zitten en keer dan snel terug naar zijn oorspronkelijke positie.
Alle rollen, ook de vrouwelijke, werden door mannen gespeeld.
Alle opmerkingen van de acteurs werden herhaald door de koorzangers om het geluid te versterken.

De uitvoeringen vonden lang plaats: tot 10 uur, en de acteurs moesten de rollen vlekkeloos uitvoeren.Tegelijkertijd moesten ze niet alleen expressief poëzie voordragen, maar ook zingen.

Theater van Dionysus vandaag

Na de verspreiding van het christendom in Griekenland raakte het theater in verval. Het stortte slecht in. Maar de regering wijst regelmatig middelen uit de staatsbegroting toe voor het herstel van de structuur. Van de 64 rijen zijn er 20 gereconstrueerd en in het theater vinden nog steeds optredens plaats. Tickets moeten vooraf worden gekocht. De rest van de tijd is de toegang tot de faciliteit voor toeristen beperkt. Maar het complex is perfect zichtbaar vanaf het observatiedek van het Akropolismuseum.

Openingstijden en ticketprijzen

U kunt het Dionysus Theater bezoeken tijdens het jaarlijkse Athene Festival. Het loopt van juni tot september. Met speciale bussen worden bezoekers hierheen gebracht. Je kunt de structuur inspecteren zonder naar binnen te gaan door een kaartje te kopen om het Akropolis-complex te bezoeken. Het ticket kost 12 euro, de burgers van de Europese Unie krijgen korting. De ingang van de Akropolis voor toeristen is toegestaan van half acht 's ochtends tot half zeven 's avonds.