Adres: Rusland, Moskou, Kathedraalplein van het Kremlin . van Moskou
Bouwdatum: 1627 jaar
Architect: John Thaler
Coördinaten: 55 ° 45'02.7 "N 37 ° 36'58.0" E
Inhoud:
Als je door het Kremlin1 van Moskou loopt, kun je niet anders dan 11 koepels zien die in goud glanzen op dunne veelkleurige trommels. Drie gecombineerde vijf-koepels zijn een zeer ongebruikelijke architecturale oplossing. De Verchospassky-kathedraal in de 17e eeuw verenigde de huiskerken van verschillende generaties Russische heersers. En het werd precies in de koninklijke vertrekken gebouwd - in het Terem-paleis.
Geschiedenis van de bouw van de Verchospassky-kathedraal
Sinds onheuglijke tijden was het de gewoonte dat de grote hertogen en koningen gebedsplaatsen inrichtten op de plaatsen waar ze woonden. Omdat openbare bezoeken van topambtenaren van de staat aan religieuze instellingen in gewone parochies niet altijd handig waren vanwege overmatige menselijke aandacht en om veiligheidsredenen.
Zo verschenen de koninklijke huiskerken. In de 17e eeuw waren er al verschillende van dergelijke kerken in het Kremlin, ingewijd ter ere van de Grote Martelaar Catharina, de Verlosser Niet door Handen Gemaakt, Sint Eudoxia en de Kruisverheffing (of de Kruisiging van Christus). Ze waren allemaal van verschillende grootte en stonden aan de oostkant op de kelders van het grote Terempaleis.
De oudste was de bakstenen Catharinakerk. Het werd opgericht in 1627 op de plaats van een afgebrande houten kerk. De bouw stond onder toezicht van een Engelse architect, de zogenaamde wardmaster, John Thaler. De kerk van Catharina bevond zich op hetzelfde niveau als de Gouden Kamer van Tsaritsyno en grensde er vanuit het noorden aan. Deze tempel was de belangrijkste in de vrouwelijke helft en de koningin en prinsessen baden er traditioneel in. Hier luisterden ze naar reinigingsgebeden na de bevalling en tijdens het vasten.
Een paar jaar later, in 1635-1636, met de deelname van de beroemde architecten Bazhen Ogurtsov, Trefil Sharutin, Antip Konstantinov en Larion Ushakov, werd de kerk van de Verlosser niet door handen gemaakt. Ze werd een huistempel bedoeld voor de koning en prinsen.
In 1654 werd de kerk van St. Eudoxia toegevoegd aan de top van de Catharinakerk. Zij diende, net als de Catharinakerk, voor de huisgebeden van de koningin en haar dochters, dat wil zeggen, het was een vrouwenkerk. In 1681 werd de tempel van Evdokia opnieuw ingewijd ter ere van de opstanding van het Woord. De meest recente, in 1681, was de kerk van de kruisiging. Het kleine pand, dat slechts 25 m² beslaat. m, bleek hoger te zijn dan alle andere teremtempels.
Aan het einde van de 17e eeuw werd besloten om alle huiskerken te verenigen in één gebouw. Een van de meest gezaghebbende Moskouse architecten van zijn tijd, Osip Dmitrievich Startsev, werd aangesteld om deze moeilijke reconstructie te leiden. Hij werd geboren in een familie van erfelijke bouwers en ontving een grote praktische school van zijn vader Dmitry Mikhailovich, die Gostiny Dvors in Archangelsk en de Trinity Tower van het Kremlin in Moskou bouwde.
Tegen 1682 voerde Osip Startsev met succes een radicale reconstructie uit van de gevel van gebouwen en hun interne opstelling. De toppen van alle kerken werden genivelleerd met een gemeenschappelijke kroonlijst en bedekt met een enkel koperen dak. Volgens de legende is het gesmeed uit afgeschreven kopergeld. De sierlijke trommels waren versierd met geglazuurde veelkleurige tegels, die waren gemaakt volgens de tekeningen van de meester van het nieuwe Jeruzalem-klooster - ouderling Hippolytus. En de nieuwe kathedraal met elf koepels kreeg het uiterlijk dat we vandaag kennen.
De geschiedenis van de tempel in de XVIII-XX eeuw
De tempels die onder één dak waren verzameld, hielden niet op hun oorspronkelijke doel te vervullen. De kathedraal diende als een plaats van eenzaamheid voor de vorst en zijn familieleden voor bezinning, gemeenschap en gebed. Hier werden baby's gedoopt en gebeden verricht ter ere van de meerderjarigheid van de erfelijke prinsen.
Vanaf de kathedraal was het mogelijk om de trappen te beklimmen naar het Boyarskaya-platform, dat de tempel en de woonruimtes van het Terem-paleis met elkaar verbond. Deze plaats was bedoeld voor openbare lezing van koninklijke besluiten, evenals voor het uitdelen van verjaardagstaarten aan nobele jongens en goede vrienden van de vorst. Boven de trap die naar de Boyarskaya-site leidde, die de tempel van de straat scheidde, werd een gesmeed koperen rooster geïnstalleerd, bedekt met bladgoud. Daarom werd in het dagelijks leven over de kathedraal gesproken als de Verlosser achter de gouden tralies.
Tijdens de patriottische oorlog van 1812 werd de kathedraal zwaar beschadigd. Hij verloor het grootste deel van zijn materiële bezittingen en de prachtige muurschilderingen waren zwaar verminkt door spijkers. Na 14 jaar werd de tempel gerestaureerd, maar met enkele architectonische aanpassingen. En in 1840 werden de muren van de Catharinakerk beschilderd met nieuwe fresco's. Tot het begin van de 20e eeuw werd de Verchospassky-kathedraal eenmaal per jaar, op de dag van de tempelvakantie, geopend voor alle gelovigen.
Tijdens een artillerie-aanval in november 1917 beschadigden granaten en granaatscherven de noordwestelijke hoek van het gebouw. In de jaren '20, '40 en '60 van de twintigste eeuw werden er grote restauratiewerkzaamheden aan de kathedraal uitgevoerd. Voor een groot deel hebben ze deze oude architecturale structuur in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht. De noordelijke gevel van het gebouw begon bijzonder dicht bij de originele te lijken. Het koperen dak, dat de kathedraal nog steeds bedekt, is er sinds de 18e eeuw op bewaard gebleven.
Interieurs en oude overblijfselen van de Verchospassky-kathedraal
Tegenwoordig houdt de kerk geen diensten. Dit oude heiligdom is gesloten voor het publiek., aangezien het deel uitmaakt van de residentie van de president van Rusland.
Sommige elementen van het interieur van de 17e eeuw en de decoratie van de tempel zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. De vergulde houten iconostases, gemaakt in de 17e eeuw door meester-beeldhouwers onder leiding van Klim Mikhailov, zijn perfect bewaard gebleven. Het bekwame sierlijke snijwerk erop is zo sierlijk dat het uiterlijk meer op parelmoer of porselein lijkt.
Gelukkig zijn er zeer zeldzame iconen bewaard gebleven, gemaakt met behulp van de applique-techniek van zijden stoffen in combinatie met pittoreske afbeeldingen. Op deze iconen zijn alleen handen en gezichten met verf beschilderd. De kleding en de achtergrond zijn gemaakt met zijden stoffen, kralen en kleine parels. Sommige iconen van deze tempel behoren tot het penseel van de beroemde meester van de 17e-eeuwse Fjodor Evtikhievitsj Zubov. Het herbergt ook prachtige tegelkachels, gerestaureerd in de 19e eeuw.
Al in de 20e eeuw werd een muurschildering, gemaakt in de late jaren 60 van de 17e eeuw door de Moskouse schilder Simon Fedorovich Ushakov, gedeeltelijk blootgelegd in het interieur van de kathedraal. De gejaagde zilveren lijsten van de meerlagige iconostase en de koninklijke deuren van zilver, daterend uit de tweede helft van de 18e eeuw, zijn bewaard gebleven in de kerk.
In de kerk van de kruisiging is een uniek groot gebeeldhouwd kruisbeeld bewaard gebleven, in zijn grootte die samenvalt met het Jeruzalemkruis van de Heer, en een iconostase gemaakt van achtervolgd koper. En in de kerk van de opstanding van het woord - houten gesneden vergulde koren en een oude kroonluchter, geschonken aan tsaar Alexei Mikhailovich door koning Karel XI van Zweden. Beide kerken zijn verbonden door een uit hout gesneden deur van verbazingwekkende schoonheid en gratie. Dit zijn de weinige heiligdommen die op wonderbaarlijke wijze de plundering tijdens de oorlog van 1812 hebben overleefd.
Tegenwoordig is de fabelachtig mooie Verchospassky-kathedraal, gebouwd tijdens het bewind van tsaar Michail Fedorovich, een voorbeeld van echte Moskouse architectuur. Het ziet er mooi uit, sprankelt feestelijk met zijn koepels en opengewerkte kruisen in de zon en behaagt de gasten van het Kremlin in Moskou met de veelkleurige vakkundig gemaakte tegels.
