De geschiedenis van de opkomst van het Solovetsky-klooster gaat terug tot de jaren 40 van de 15e eeuw, toen de monniken Zosima en Herman het Bolshoi Solovetsky-eiland in de Witte Zee als hun woonplaats kozen.
Kort verhaal
Volgens een van de legendes had Zosima een buitengewoon visioen, waarvan het object een kerk van onbeschrijfelijke schoonheid was. Omgeven door een hemelse gloed stond ze in het oosten.
Toen ze in een visioen een teken van bovenaf zagen, bouwden Zosima en zijn metgezel in 1436 een tempel van hout met een refter en een zijaltaar - door de constructie ervan eerden ze de Transfiguratie van de Heer. Na enige tijd, ter ere van de Dormition of the Most Holy Theotokos, bouwden de monniken een kerk en beide gebouwen werden de hoofdgebouwen van het Solovetsky-klooster.
Solovetsky-klooster vanuit vogelperspectief
Jona, aartsbisschop van Novgorod, gaf het klooster een document dat de eeuwige eigendom van de Solovetsky-eilanden bevestigt. In de toekomst werd een dergelijke brief aan het klooster en alle daaropvolgende soevereinen van Moskou gestuurd. Het beeld van het klooster, dat midden in de Witte Zee staat, was aanwezig op alle oude kaarten van Moskovië uit de 16e eeuw, en zijn uiterlijk symboliseerde de eenheid van de staat en het orthodoxe geloof in Noord-Rusland. Historici merkten op dat veel belangrijke steden niet op de oude kaarten stonden en dat het Solovetsky-klooster, als een buitenpost van Rusland, altijd aanwezig was.
Uitzicht op het Spaso-Preobrazhensky Solovetsky-klooster vanaf de Witte Zee
Sinds de tweede helft van de 16e eeuw wordt er in het klooster onder leiding van abt Filips gebouwd met steen. Van 1552 tot 1557 met de medewerking van de beste architecten werken de monniken aan de bouw van de kerk van de Dormition of the Mother of God met de refter en de Kelare-kamers. In dezelfde vijf jaar breidden de monniken de kloosterweiden uit, legden wegen aan en bouwden molens. De meren, waarvan het aantal meer dan 70 namen overschrijdt, zijn dankzij de aanleg van kanalen tot één systeem verbonden. Op het eiland Muksalma verschijnt een boerderij. Ten slotte werd de hoofdkerk van het Solovetsky-klooster - de Transfiguratie van de Verlosser - gelegd en opgericht, die in 1566 werd ingewijd.
Korozhnaya-toren
Aan het einde van de 16e eeuw krijgt het klooster op de Solovetsky-eilanden de status van een fort - het beschermt de noordwestelijke grenzen van de Russische staat. In 1578 droeg Ivan de Verschrikkelijke zelf artillerie over aan het kloosterfort en 6 jaar later vaardigde tsaar Fyodor Ivanovich een decreet uit over de bouw van stenen muren rond het kloosterterrein. Het werk werd 12 jaar uitgevoerd en als gevolg daarvan werd het klooster omringd door 11 meter hoge muren van gladde keien van 6 ton. Voor sterkte werd er een kalkmortel tussen gelegd met een pakking in de naden van de baksteen. De grootste rotsblokken bevinden zich onderaan en spelen de rol van een kelder. Met de geleidelijke afname van de hogere stenen, wordt de muur dunner. In het bovenste deel van de muren, kijkend naar de binnenplaats van het klooster, zijn er overdekte houten galerijen - van daaruit werd de aanvallende vijand door de mazen geschoten.
Heilige poorten onder de Kerk van de Aankondiging
De artillerie was geïnstalleerd op verschillende lagen torenvloeren. Er zijn 8 torenstructuren in het klooster. Spinning, Watchtower en Uspenskaya zijn zichtbaar vanaf de Bay of Prosperity. Gezuurde, witte, Povarennaya, Noord- en Zuidtorens staan in relatie tot de binnenplaats vanaf de kant van het Heilige Meer. Alle kegelvormige torens eindigen met hoge tenten met daarin voorziene uitkijkplatforms. Net als bij de constructie van de muren, waren de torens aan de basis gemaakt van massieve rotsblokken en aan de bovenkant, onder de tenten zelf, van bakstenen. Het verschil in dikte van de onderste en bovenste delen van de muren bereikt 4,5 m (onderaan variëren deze waarden binnen 5-6 m, en aan de bovenkant zijn ze hetzelfde en bedragen ze slechts 1,5 m). Desondanks waren alle muren en torens zo sterk dat geen enkele vijandelijke troepenmacht ze kon beschadigen en het kloosterland kon binnendringen.
Korozhnaya-toren met een deel van de kloostermuur
Echte militaire glorie kwam naar het klooster tijdens de Krimoorlog, toen het een enkel, maar zeer krachtig bombardement door Britse fregatten met 60 kanonnen moest weerstaan (de gebeurtenis dateert uit 1854). De kanonnade duurde 9 uur en gedurende deze tijd vuurden de oorlogsschepen ongeveer tweeduizend bommen en kanonskogels af met hun kanonnen. Maar ze moesten zonder resultaat wegvaren, omdat ze door hun acties slechts kleine schade aan individuele gebouwen wisten te bereiken.
Kooktoren
Architectonische kenmerken van het Solovetsky-klooster
Het grondgebied van het klooster heeft een vijfhoekige vorm. Het is allemaal omgeven door massieve muren met zeven poorten. De totale lengte van de muren is 1084 m. Tegenwoordig zijn er op de binnenplaats van het klooster kerken en enkele gebouwen, verbonden door overdekte gangen en omringd door woon- en huishoudelijke gebouwen.
Kathedraal van de Transfiguratie
Naast de kathedraal van de Hemelvaart met drie koepels en de kathedraal van de Transfiguratie met vijf koepels, zijn er drie kerken op het grondgebied van het Solovetsky-klooster: Trinity, Annunciation, Nikolaev. Stenen kamers, een klokkentoren en een watermolen staan apart. Het uiterlijk van beide kathedralen lijkt sober, bijna lijfeigenachtig.
Zo lijken de hoekkapellen van de Transfiguratiekathedraal op forttorens en de dikte van de muren bereikt 5 m. Over het algemeen is het architectonisch ontwerp van de kathedraal nogal gecompliceerd. Hoekhoofdstukken steken uit boven de bovenste gangpaden, en die zijn op hun beurt verbonden door gangen en staan op de gewelven.
Hemelvaart toren
In 1923 trof een ramp de binnenplaats van het klooster - een hevige brand leidde ertoe dat sommige klokken en torenspits smolten. Maar de restauratiewerkzaamheden aan het klokkentorengebouw werden niet uitgevoerd en een metalen ster nam de plaats in van het gevallen kruis. In 1985 werd het ontmanteld en voor opslag overgebracht naar het Solovetsky-museum. In 2003 vond de reconstructie van de torenspits van de klokkentoren plaats en na voltooiing verscheen een majestueus titanium kruis op zijn plaats.
Galerij
De kapellen van Aleksandrovskaja en Petrovskaja voor de binnenplaats van het klooster hebben hun oorspronkelijke uiterlijk niet verloren. Hun constructie in het midden van de 19e eeuw vereeuwigde een bezoek aan het klooster - een oud fort van de tsaren Alexander II en Peter I. Er is een zonnewijzer bij de ingang van het klooster - een onkarakteristiek decoratiedetail voor de orthodoxie.
Van links naar rechts: Kerk van St. Nicolaas de Wonderwerker met klokkentoren, Transfiguratiekathedraal
De iconostase van de Transfiguratiekathedraal van twee dozijn planken, opgesteld in 3 rijen, nadat de "Solovetsky-zitting" was verwijderd door de oude gelovigen. Aan het begin van de 21e eeuw kondigde een burger van Litouwen aan de hele wereld aan dat hij borden uit de Preobrazhensky-iconostase had en te koop aangeboden, waarbij hij een prijs van 1 miljoen 700 duizend euro voor alle zeven borden vaststelde. Tegelijkertijd waren de iconen te zien in Groningen. Maar nadat het ministerie van Cultuur de aankoop van de iconostase had overwogen, werd bekend dat de staat niet geïnteresseerd was in zo'n dure aankoop. Deze beslissing werd genomen na de conclusie van de restaurateurs die twijfelden aan de authenticiteit van de iconostase.
Nikolskaya-toren en Nikolskie-poorten
Aanbiddingskruisen - monumenten van het Solovetsky-klooster
Het kruismonument, uitgegeven ter ere van de Pechersk wonderdoeners Theodosius en Anthony, is 6 werst van het klooster te zien in de richting van de St. Isaac's skete. Monnik Diodorus, een inwoner van de Heilige Hemelvaart Skete, werkte aan de oprichting ervan. Eerder op deze plaats was er een kapel ter ere van de genoemde wonderdoeners, en een oud gebeeldhouwd kruis, gemaakt in de 17e eeuw, is erin bewaard gebleven. Tijdens het kamp ging een houten kapel met een kostbaar kruis verloren.
Binnen in de draaiende toren
In totaal werden vanaf het einde van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw tot 20 aanbiddingskruisen geïnstalleerd door de dienaren van het Solovetsky-klooster. Volgens Archimandrite Joseph, de abt van het klooster, dienen de kruisen als een soort monumenten, die generaties lang de vroegere grootsheid van het oude klooster overbrengen, aangezien de plaatsen van hun installatie traditioneel de verloren kapellen, tempels en herdenkingsplaatsen voor de leven van het klooster.
In de galerij
Solovetsky-klooster als gevangenis
Gedurende 4 eeuwen werd het klooster op de Solovetsky-eilanden gebruikt als politieke en kerkelijke gevangenis. Kamers die op een afgeknotte kegel leken, bevonden zich in de muren en torens van het klooster. De kamers waren 3 m lang, 2 m breed en hoog, en aan het smalle uiteinde besloegen ze slechts 1 m. Maar in sommige torens waren de kamers zelfs nog dichterbij. Dus in de Golovlenkovskaya-toren bevonden ze zich op de bovenste verdiepingen en bezetten ze 1,4 m lang en 1 m hoog en breed. Het kleine raam in de cellen was voor het serveren van voedsel, niet voor verlichting. Tijdens hun hechtenis mochten de gevangenen niet liegen - ze mochten in gebogen toestand slapen.
Uitzicht op de Metropolitan Philip Church
In een andere toren van het Solovetsky-klooster met de naam Korozhnia waren op elke verdieping gevangeniscellen. De donkere en krappe kasten hadden geen deuren. Om de gevangene binnen te krijgen, moest hij met moeite door de kleine gaatjes in de cellen kruipen als ingang. Het aantal gevangeniscellen in het klooster groeide gestaag. In 1798 werd een van de bestaande gebouwen omgebouwd tot een gevangenis en in 1842 werden een gebouw met drie verdiepingen en een aparte kazerne voor bewakers speciaal gebouwd om de gevangenen vast te houden. In de semi-ondergrondse, op de onderste verdieping van deze nieuwe gevangenis, waren kleine kasten. Ze hadden geen winkels of ramen en plaatsten vooral gevaarlijke criminelen in zulke barre omstandigheden.
Attractiebeoordeling:
