In de oudheid was Rusland volledig van hout. Forten, hutten, koninklijke kamers en klokkentorens - dit alles werd gebouwd van hout, als van het meest toegankelijke en gemakkelijk te verwerken materiaal.
Kort verhaal
Helaas zijn de houten monumenten in Soezdal niet bewaard gebleven. Dit gat in het architecturale ensemble van de stad is bedoeld om het Suzdal Museum voor Houten Architectuur te vullen.
Suzdal Museum voor Houten Architectuur en Boerenleven vanuit vogelperspectief
Het project van de expositie werd in de jaren zestig ontwikkeld door een medewerker van de onderzoeks- en restauratiewerkplaats V.M. Anisimov... De oprichters van het museum brachten houten gebouwen uit verschillende delen van de regio Vladimir naar Soezdal. Zo ontstond aan de rand van de stad, aan de oevers van de Kamenka, een uniek architectonisch reservaat, dat de sfeer van een Russisch dorp in de 18e - 19e eeuw herschept.
Toegang tot het Suzdal Museum voor Houten Architectuur en Boerenleven
De straten van het dorp waren gevuld met houten hutten en schuren, schuren, baden, windmolens en houten tempels met torenhoge koepels.
Het interieur van de gebouwen wordt aangevuld met huishoudelijke gebruiksvoorwerpen en huishoudelijke artikelen uit die tijd. Het Museum voor Houten Architectuur is een locatie geworden voor folkloristische vieringen. In juni wordt het Crafts Festival gehouden op het grondgebied van de houten stad, en in juli - het Cucumber Festival met liedjes, dansen en drankjes.
Puin woonhuizen
De hut van een middelmatige boer
Van de 19 exposities van het museum valt de hut van een middenboer op, wat een voorbeeld is van een boerenwoning in de Centraal-Russische strook. Dit solide 19e-eeuwse huis, versierd met oud houtsnijwerk, meegebracht uit het dorp Ilkino, district Melenkovsky.
De woning bestaat uit koude kamers - een kooi en een luifel, evenals een "warme" hut, verwarmd door een Russische kachel. De banken en planken voor het opbergen van huishoudelijke gebruiksvoorwerpen werden samen met de hut uit hout gekapt, dus boerenmeubels worden gekenmerkt door onbeweeglijkheid.
Transfiguratie Kerk
Voor de kachel is er een vrouwenkut, dat wil zeggen een "vrouwenhoek" waar de gastvrouw kookte, spinde, naaide, weefde. De hoek bij de deur, de zogenaamde konik, was van de eigenaar die hier mannenwerk verrichtte: schoenen repareren, paardentuig etc.
De hoofdhoek tegenover de oven heet rood. Hier bevindt zich de huisiconostase. Het woongedeelte van het huis grenst aan een luifel die wordt gebruikt voor huishoudelijke behoeften. De overkapping verbindt een warme hut met een koude kist waarin voedsel werd bewaard.
Windmolen
Een rijke boerenhut
Naast de Ilyinskaya izba is er een huis met twee verdiepingen, dat zich onderscheidt door een overvloed aan gebeeldhouwde decoraties op de gevel. Dit huis was van een rijke boer uit het dorp Log, in het district Vyaznikovsky. Op de benedenverdieping, in de kelder, was een weverij met weefgetouwen ingericht, waar huurarbeiders werkten, en op de tweede verdieping woonden de eigenaren zelf.
De tweede verdieping heeft een typische 19e-eeuwse indeling: een hut met een kachel, ingericht met ingebouwde meubels, - een overkapping - een kooi. Het welzijn van de eigenaren van het huis blijkt uit de dure apparatuur en gebruiksvoorwerpen voor die tijd: een petroleumlamp in plaats van een fakkel, een Singer-naaimachine, een houtskoolstrijkijzer, enz.
Opstandingskerk
Oude Molen
Windmolens uit de 18e eeuw, naar Suzdal gebracht vanuit het dorp Moshok, district Sudogodsky, domineren het architecturale ensemble van het geïmproviseerde dorp.... De molen is een octaëdrisch houten frame, geplaatst op een vierhoek, waarbinnen zich een mechanisme bevindt. Het werd in beweging gebracht door vleugels die draaien onder invloed van de wind. Museumgasten zullen speciale gereedschappen kunnen zien die zijn ontworpen voor molenarbeid: meelmaten, zeef, zeef, enz.
Van links naar rechts: Transfiguratiekerk, Opstandingskerk, ingang museum
Houten kerken
De Transfiguratiekerk, overgebracht naar Suzdal vanuit het dorp Kozlyat'eva, Kolchuginsky District, is een treffend voorbeeld van een houten kerk met meerdere verdiepingen. De basis van de kerk bestaat uit een vierhoek, waarop drie achten omhoog vegen, bekroond met een bolvormige kop gemaakt van een ploegschaar - "houten schubben". Twee zijhoofdstukken rusten op tonnen, eveneens bedekt met een geschubd dak. De tempel is omgeven door een open galerij op massieve consoles van houtblokken. De Verrijzeniskerk met klokkentoren, meegebracht uit het dorp Patakino, werd omgehakt met een bijl zonder het gebruik van ijzeren spijkers. In de kerk is het interieur van een landelijke kerk met een iconostase van vergulde iconen nagebouwd.
Attractiebeoordeling:
