Ten zuiden van de Egyptische stad Aswan, op enkele tientallen kilometers van de grens met Soedan, staat een oud monument waarvan het unieke karakter onmiskenbaar is. Dit is een complex van twee oude Egyptische tempels van Abu Sibel die in de rots zijn uitgehouwen. Tegenwoordig bevinden ze zich aan de oevers van het enorme kunstmatige meer Nasser, gevormd als resultaat van de bouw van de beroemde Aswandam in de tweede helft van de vorige eeuw. Voor Egypte was het de bouwplaats van de eeuw, inclusief grootschalige, unieke in de geschiedenis van "hervestiging" van oude monumenten naar een plek die veilig is voor water. Ze werden steen voor steen ontmanteld en voorzichtig naar een hoger gelegen plaats vervoerd. De grootste van de ontheemde oudheden was het Abu Simbel-complex.
Ontdekkingsgeschiedenis
Nu neemt niemand het op zich om te beweren waarom deze oude gebouwen eeuwenlang met zand bedekt waren en lange tijd verborgen waren voor de ogen van de mensheid. De geschiedenis van de opening van deze tempels is toevallig en gaat terug tot het begin van de 19e eeuw. Het was een gewone wandeling van de Zwitserse reiziger en oriëntalist Johann Burckhardt. Hij dwaalde langs de zanderige holtes van de linkeroever van de Nijl, toen hij plotseling fragmenten van enorme standbeelden zag, op 200 meter van elkaar. Op dat moment was het mogelijk om te begrijpen dat ze enorm zijn, maar het was onrealistisch om de pose van de beelden te bepalen, of ze nu staan of zitten. Sindsdien wordt er door verschillende expedities jarenlang archeologisch werk verricht. En pas tegen het einde van de 19e eeuw hoorde de hele wereld over de gevonden antiquiteiten van Abu Simbel.
Bouw en architectuur
De kroniek van de bouw van dit complex is tegenwoordig bekend door de werken van historici. Het verwijst naar het einde van het tijdperk van het Nieuwe Rijk. De stad Abu Simbel en de tempels die in het gebied zijn gebouwd, zijn stille ooggetuigen geworden van de periode van verval in de cultuur van het oude Egypte. In de 13e eeuw, ter herdenking van de overwinning van Kades op de Hettieten, gaf de Egyptische heerser Ramses II de Grote opdracht om twee tempels in de zandsteen te kappen. De eerste is opgedragen aan de heerser zelf - de Grote Tempel van Ramses II, en de tweede - aan de godin Hathor, wiens beeld hij associeerde met zijn mooie vrouw Nefertari.
De ingang van de Grote Tempel is niet gebouwd in de traditie van Egyptische heiligdomstructuren. Er is geen naos - een speciale kamer bedoeld voor een sculpturaal beeld van de godheid. En de sculpturen van de goden ontmoeten bezoekers onmiddellijk, vanaf de buitenkant van het heiligdom. De twintig meter hoge beelden stellen Ramses II zelf voor, zittend op een troon met zijn rug naar de tempel, omringd door de goden: Ra-Horus, Amon-Ra en Ptah. Gekleed in ceremoniële gewaden met een dubbele kroon op hun hoofd, symboliseren ze de macht over de hele machtige staat Boven- en Beneden-Egypte. Aan de voet van de reuzen contrasteren de afbeeldingen van de familieleden van de heerser in grootte: de moeder, vrouw en kinderen van de farao.
Vanaf een heldere, zonovergoten dag betreden bezoekers de schemering van de binnenzalen, wat een gevoel van zachtmoedigheid en gehoorzaamheid creëert. Het binnenplan van het heiligdom bestaat uit vier kamers, die achter elkaar zijn geplaatst. De eerste zaal was toegankelijk voor gewone Egyptenaren, de tweede - voor de adel, de derde - voor de priesters, en alleen de farao zelf met zijn gevolg mocht de laatste binnengaan. De zalen zijn gevuld met sculpturale beelden van de farao naar het beeld van Osiris, en de muren zijn beschilderd met vechtscènes uit de veldtochten van Ramses de Grote. Alles is ondergeschikt aan één doel - de vergoddelijking en verheffing van de farao zelf.
De gigantische beelden van de voorgevel van de tempel waren altijd van ver zichtbaar. De eerste zonnestralen schilderden de figuren van de kolos in een felbruine kleur en tegen de achtergrond van hun eigen zwarte gigantische schaduwen zagen ze er griezelig majestueus uit.
Legenden
De geschiedenis van de hoofdtempel van het Abu Simbel-complex is gehuld in legendes en interessant vanwege de optische verrassingen. De gidsen vertellen bezoekers altijd het verhaal van de "huilende standbeelden". Er wordt gezegd dat tot op de dag van vandaag de reuzen bij de ingang van de tempel bij zonsopgang geluiden uitstoten die op een kreun lijken. De mensen beschouwden dit als een roep om hun zonen. Wetenschappers hebben een volledig wetenschappelijke verklaring voor dit fenomeen gevonden. Naarmate de zon opkomt, neemt het temperatuurverschil tussen de lucht en de zandsteen sterk toe, en de beweging van de rots in de scheuren vindt plaats met vreemde geluiden, vergelijkbaar met slijpen. Maar legendes zorgen ervoor dat de sculpturen een menselijk uiterlijk geven en beseffen dat zelfs de godheden kunnen huilen, veel begrijpelijker voor de gewone man.
Het meest verbazingwekkende dat vooral pelgrims naar Abu Simbel trekt, is het optische effect dat optreedt in de Grote Tempel tijdens de beweging van de zon. De technische structuur van het heiligdom is zo uitgedacht dat slechts twee keer per jaar, in februari en oktober, de zonnestralen het interieur van de tempel binnendringen. Terwijl het zich door de reeks zalen voortbeweegt, dringt het zonlicht door tot in de verste kamer, waar het het gezicht van het standbeeld van Ramses met glans overspoelt en in de duisternis het standbeeld van Ptah, de heerser van de onderwereld, achterlaat. Het is op deze dagen dat de toestroom van bezoekers naar de tempel aanzienlijk toeneemt.
De Kleine Tempel ligt letterlijk 100 meter van de Tempel van Ramses. De constructie was opgedragen aan de godin Hathor - de mythologische godheid van de hemel, vrouwelijkheid en plezier, die het beeld van de vrouw van farao Nefertari verpersoonlijkt. Bescheidenheid en kleinschaligheid doen in vergelijking met het hoofdgebouw niets af aan de belangstelling ervoor. Hier wordt de gevel vertegenwoordigd door zes enorme standbeelden van volledige lengte, en hun locatie in enorme nissen en het spel van licht en schaduw geven ze een grote monumentaliteit. Bij het passeren van de ingang komen bezoekers in een donkere zuilenhal die naar het heiligdom leidt. Het heilige der heiligen bevat een standbeeld van een heilige koe - het beeld van de godin Hathor. Voor het beeld staat een afbeelding van Ramses de Grote. Deze opstelling van afbeeldingen symboliseerde de bescherming en bescherming van de godin voor de heerser.
Over het huidige historische complex Abu Simbel gesproken, men kan niet anders dan zeggen dat het ook een monument is voor de onvoorstelbare inspanningen die vrijwilligers uit vele landen hebben gedaan om het te redden. Miljoenen reizigers hebben tegenwoordig de mogelijkheid om een ander artefact van de oude beschaving van Egypte aan te raken. En gezien de afgelegen ligging van de tempels van Caïro (meer dan 1200 km), om de kracht en omvang van het oude rijk te begrijpen en te waarderen.
Hoe daar te komen
Voorheen was de Nubische regio van Egypte alleen per vliegtuig te bereiken (naar de dichtstbijzijnde stad Aswan). Maar tegenwoordig komen hier regelmatig sightseeingbussen, waarbij groepen toeristen de een na de ander wisselen. Voor reizigers die hun reis alleen plannen, is het verstandiger om een dag of twee naar Aswan te komen. Vanuit Aswan zal de reis naar Abu Simbel minder vermoeiend zijn. U moet ongeveer 250 km overbruggen. En in dit geval is er de mogelijkheid om met eigen ogen de beroemde Aswandam met een prachtig stuwmeer te zien, om Philae Island, Kitchener's Garden Island, Kalabsha Temple, gebouwd in de 1e eeuw voor Christus, te bezoeken. en het mausoleum van de Aga Khan.
Als u nog steeds niet kunt beslissen wat u moet kiezen: Egypte of Turkije, raden we u aan ons artikel te lezen.
