Park Guell in Barcelona is een van de meest betoverende vakantiebestemmingen ter wereld. Het is gelegen in het noordelijke deel van de havenstad op een oppervlakte van 17,18 hectare. De sierlijke peperkoekhuisjes, de kleurrijke hoofdtrap en de mozaïekhagedis, ontworpen door Antoni Gaudí, lijken deel uit te maken van een sprookje. Wandelend langs de pittoreske dennenbossen en steegjes met palmbomen, terwijl u de onnavolgbare creaties van het genie van de Catalaanse architectuur bewondert, dompelt u zich onder in een wereld waar architectonische meesterwerken in volledige harmonie naast de natuur bestaan.
Geschiedenis van de schepping
De oprichting van Park Guell is het resultaat van een zakelijke en vriendschappelijke relatie tussen Antoni Gaudi en de textielmagnaat Eusebi Guell, de hoofdsponsor van dit project. Hun kennismaking begon met de Parijse Wereldtentoonstelling. De stand, waar de Spaanse architect voorbeelden van glas- en keramiekproducten presenteerde, maakte zoveel indruk op de zakenman dat hij Gaudí ontmoette en kort daarna de Catalaanse kunstenaar financieel begon te steunen.
Het uitgangspunt voor de oprichting van Park Güell was 1900. Het was toen dat de industrieel een stuk grond van 15 hectare verwierf op een verlaten heuvel met een fantastisch uitzicht over Barcelona. Het idee van Guell, die aan het begin van de 20e eeuw terugkeerde uit Foggy Albion, was om een tuinstad te creëren in de toen modieuze Engelse stijl van een ecologische woonzone. De beschermheer heeft de bouw gepland van 62 privévilla's omgeven door groene steegjes. Volgens een vooraf afgesproken contract mochten toekomstige huiseigenaren geen bomen kappen met een stamvolume van meer dan zes centimeter.
In 1901 begonnen ingehuurde landmeters het terrein van het park in percelen te verdelen en Gaudí begon het architecturale concept voor te bereiden. De tweede bouwfase omvatte de aanleg van wegen en de bouw van drie herenhuizen. Tussen 1910 en 1913 een centrale entree met unieke paviljoens, een gebogen bank en de zaal “100 Zuilen” verscheen. Helaas betekende 1914 het einde van de bouw en de ineenstorting van het project. Het idee van een "groen paradijs" mislukte jammerlijk.
Rijke stedelingen stonden niet in de rij voor huizen in een herenhuis aan de rand van Barcelona. Zelfs drie prachtige huisjes, gebouwd tegen die tijd, hebben de situatie niet gered. In 1918 stierf Eusebi Güell en na 3 jaar verkochten zijn erfgenamen het land aan het gemeentebestuur van Barcelona. In 1926 werd het stadspark opengesteld voor het publiek.
Gaudí's architectuur en verbeelding
Vandaag de dag kunt u in Parc Guell de creaties van Gaudí bewonderen, die de symbiose van de Catalaanse art nouveau en symboliek kenmerken. De architect heeft ongelooflijk complexe structuren ontworpen, doordrenkt met mythologische elementen en historische toespelingen. Volgens het idee van de auteur zouden alle gebouwen verborgen moeten zijn achter een twee meter lange vestingmuur, omzoomd met stenen van lokale rotsen en bekroond met medaillons met het opschrift Park Güell.
Het oneffen landschap van de heuvel heeft geleid tot het verschijnen van kronkelende straatjes in het park, gemaakt in de vorm van viaducten, en steegjes met twee niveaus. Composities, fonteinen en sculpturen voeren bezoekers mee in de wereld van mysterieuze grotten, wilde jungles en sprookjesachtige wezens. De details van de gebouwen, die opvallen door hun ongewone vormen en felle kleuren, zijn in perfecte harmonie met de omringende natuur. Bij de decoratie van architecturale objecten paste de auteur voor de laatste keer in zijn leven de Mudejar-stijl toe. Elementen van gotische, Moorse en renaissancekunst die het karakteriseren, zijn te zien in tegels, metselwerk, raamtralies en gebeeldhouwd gips.
Bij het ontwerpen van hun meesterwerken gebruikten Gaudí en zijn assistent Josep Maria Hujol ongebruikelijke materialen: gebroken tegels en afval van keramiekfabrieken. Maar ondanks de externe kwetsbaarheid zijn alle structuren ongewoon sterk vanwege het principe van gelaagdheid dat tijdens de constructie wordt toegepast. De toren bij de hoofdentree bestaat dus uit wapeningslagen, beton en metselwerk. De kunstenaar gebruikte deze methode bij de constructie van alle objecten van het park.
Peperkoekhuisjes
Het meest complete deel van Park Güell bevindt zich bij de hoofdingang. Bezoekers worden begroet door twee bijzondere huizen die hen onderdompelen in een wereld van fantasie en sprookjes. Ze zeggen dat Gaudi het idee voor hun creatie kreeg van de opera "Hans en Grietje" van de Duitse componist Humperdinck. Het uiterlijk van peperkoekkoekjes bedekt met een laag glazuur geeft de gebouwen trencadis - een speciale techniek van mozaïekdecoratie, waarvan de essentie het gebruik van kleine stukjes gebroken keramische tegels is.
Ondanks dat de huizen van elkaar verschillen, zijn ze ontworpen in dezelfde stijl, wat zich uit in gestroomlijnde vormen, gebogen daken, afwezigheid van rechte hoeken en afwerking met ruwe steen. De gebeeldhouwde koepels die de gebouwen bekronen, zien eruit als paddenstoelenkappen versierd met stippen. Als je beter kijkt, zul je begrijpen dat deze stippen niets meer zijn dan afbeeldingen van kopjes - symbolen waarmee Gaudi zijn wens om koffie op te geven aangaf.
Er werd aangenomen dat het bestuur van het park zou worden ondergebracht in een van de bizarre hutten, waarvan de witblauwe toren is versierd met een kruis, en dat de portier in een andere, grotere zou wonen. Tegenwoordig herbergt het servicegebouw souvenirwinkels en cafés, en een van de exposities van het stadsgeschiedenismuseum bevindt zich in het poortgebouw.
Zaal "100 Kolommen"
Net boven de peperkoekhuisjes is er een gevorkte trap die naar de Hal van Honderd Zuilen leidt. Aan de basis is er een fontein-grot en het hoofd van een slang, ingesloten in een rond medaillon. Iets hoger is het embleem van Barcelona - een figuur van een salamander, versierd met glas- en porseleinmozaïeken. Als je de trappen oploopt, kom je een Dorische hal tegen die geen muren heeft en lijkt op een oude Griekse tempel.
Naar beneden uitbreidende en licht hellende kolommen van zes meter (trouwens, er zijn er slechts 86) zijn gerangschikt in een cellulair patroon en dienen als basis voor het plafond, afgezet met scherven en vier tinten gekleurd glas, die de seizoenen symboliseren. Het ovale dak van het gebouw is ook een esplanade, die oorspronkelijk was opgevat als een marktplein. Tegenwoordig is het terras boven de Hal van 100 Zuilen de centrale en dichtstbevolkte plek in Park Güell. Vanaf hier heeft u een prachtig uitzicht op de hoofdstad van Catalonië.
Gebogen bank
Maar niet alleen het betoverende beeld van de stad dat zich beneden verspreidt en de mogelijkheid om een tiental foto's te maken, trekken toeristen naar het dak van de Dorische zaal. Hier, soepel omlijstend het hele platform, slingert een bank bestaande uit afzonderlijke betonblokken en geconfronteerd met keramische tegels, fragmenten van kleiproducten en glazen flessen. Bij nader inzien verandert het abstracte patroon in magische figuren, mysterieuze tekeningen en afbeeldingen van de tekens van de dierenriem.
Zoals bedacht door de meester, hielp de gebogen vorm van de eindeloze bank niet alleen om meer mensen tegemoet te komen die wilden gaan zitten en te ontspannen, maar creëerde ook een intieme sfeer voor één-op-één gesprekken. Let op de smetteloze zittinguitsparingen die de rondingen van de menselijke rug volgen. Om dit effect te bereiken, kleedde de ingenieuze architect de arbeiders naakt en zette ze in een nog natte oplossing.
Drie herenhuizen die werden gekocht
In totaal zijn er drie huizen in het mislukte landgoed, waarvan er één werd gekocht door een vriend van de industrieel en architect, advocaat M. Trias y Domenech. Het project van het gebouw werd besteld door de architect Julie Batliavel en de plaats voor de constructie werd door Gaudí zelf gekozen. Een elegante witte structuur met groene luiken is te zien als je op het terras van de Hal van 100 Zuilen je rug naar de stad draait en naar rechts kijkt. Het eigendom van het Trias, omgeven door een groen gazon, behoort vandaag de dag toe aan zijn nakomelingen.
Het tweede herenhuis werd in 1910 door Guell gekocht en creëerde daar zijn residentie. Later werd in het gebouw een gemeenteschool gesticht. De derde villa met vier verdiepingen, versierd met een roze torenspits, werd gekocht door Antoni Gaudi en woonde daar tot 1925. Het gebouw is ontworpen door zijn leerling Francesc Berenguer.In 1963 opende Vrienden van Gaudí een museum in het herenhuis. De collectie bestaat uit items van de geniale architect: persoonlijke spullen en meubels. Ook kun je hier kennis maken met de schetsen van projecten die niet voorbestemd waren om uit te komen.
Park Guell vandaag
In 1962 kreeg het hele parkgebied de status van artistiek monument en na nog eens 7 jaar - een nationale schat. In 1984 werd Park Güell, net als veel van de werken van de grootste Catalaanse meester, toegevoegd aan de UNESCO-lijst van te beschermen cultuurgoederen.
Tegenwoordig is het park de meest interessante attractie van Barcelona en een favoriete rustplaats voor de stedelingen. Hier, op de top van een heuvel, waar de lucht veel schoner is dan in andere delen van de zuidelijke hoofdstad van Spanje, kun je over schaduwrijke paden dwalen, naar vogelgezang luisteren in een steegje of je verstoppen voor de regen in een gewelfde tunnel. Tot 2013 kon iedereen het park gratis betreden, maar een enorme toestroom van toeristen (meer dan 4 miljoen mensen per jaar) dwong het stadsbestuur de toegang te beperken en smeergeld te vragen. Nu is ongeveer 95% van het parkoppervlak gratis toegankelijk.
Openingstijden en ticketprijzen
De openingstijden van het park variëren afhankelijk van het seizoen:
- van 28.10 tot 24.03 - van 8:30 tot 18:15 (van 17.02 tot 19:00)
- van 25.03 tot 29.04 en van 27.08 tot 27.10 - van 8:00 tot 20:30
- van 30.04 tot 26.08 - van 8:00 tot 21:30
Vrije dagen: 01.01, 25.12. en 26.12.
Om het monumentale deel te betreden, met onder meer peperkoekhuisjes, een gebogen bank en de Hal van de Honderd Zuilen, moet je een kaartje kopen dat je alleen op het aangegeven tijdstip (of binnen 30 minuten daarna) het recht geeft om binnen te komen. Er is een beperking: elk half uur mogen er slechts 400 bezoekers naar binnen, waardoor er wachtrijen ontstaan bij de kassa. We raden je aan om tickets online te bestellen - in dit geval zullen de kosten 1 euro lager zijn dan de basiskaart.
Tarieven:
- volwassenen: € 8,50
- kinderen 7-12 jaar: € 6,00
- kinderen 0-6 jaar: € 0,00 (mits vrijkaart)
- volwassenen ouder dan 65 en gehandicapten: € 6,00
Controleer voordat u op reis gaat de bezoekinformatie op de officiële website www.parkguell.cat.
Waar is het gelegen en hoe er te komen?
Park Guell ligt verscholen in het noordelijke deel van Barcelona in de wijk Gràcia. Dit deel van de stad heeft heuvelachtig terrein, dus het is niet gemakkelijk om er te komen. Probeer vanwege de grootte en locatie van de attractie minimaal een halve dag te plannen om te bezoeken. Met het openbaar vervoer bereikt u het parkgebied:
- Bus: lijnen 24, 32, H6, 116 naar de halte Travessera de Dalt en de Bus Touristic of Barcelona City Tour bussen naar de halte Park Guell.
- Metro: groene lijn L3:
- Tot de halte Lesseps. Vervolg de straat Travessera de Dalt totdat u aan de linkerkant de straat ziet met de moeilijk uit te spreken naam Avinguda del Santuari de Sant Josep de la Muntanya. Ga deze omhoog tot aan de kruising met de Carrer d'Ot, vanwaar je de hoofdingang al kunt zien. De reis duurt 15-20 minuten.
- Tot de halte Vallcarca. Loop Av. De Vallcarca is vier blokken en sla dan linksaf de Baixada de la Gloria in, waar roltrappen zijn die naar de zij-ingang leiden. De reistijd is 12-15 minuten.
Het exacte adres van het park is Carrer d'Olot, 13, 08024 Barcelona.
