Op 40 km van de stad Vladimir, in het dorp Muromtsevo, staat een verlaten kasteel met enorme gotische torens.
Kort verhaal
Het land waarop het kasteel staat, is sinds de 17e eeuw eigendom van de oude adellijke familie van de Khonenevs. Hun voorouders hebben zich sinds de oudheid op deze plaatsen gevestigd: een zekere Rakhman Khonenev, die in 1570 in Vladimir woonde, stond op de lijst van edelen en jongenskinderen "met een lokaal salaris".
Het hoofdgebouw van het Khrapovitsky-landgoed vanuit vogelperspectief
Aan het begin van de 19e eeuw ging het dorp Muromtsevo over in het bezit van de Privy Councilor en gouverneur van het Gouvernement van St. Petersburg - I. S. Khrapovitsky in verband met zijn huwelijk met E. A. Khoneneva. De Khrapovitsky's kwamen zelf uit de Pools-Wit-Russische aristocratie, die in de 17e eeuw het Russische staatsburgerschap aannam, na de bevrijding van Rusland van het Pools-Litouwse Gemenebest.
In 1884 erfde hij het landgoed in het dorp. De kleinzoon van I. Khrapovitsky, huzarenkolonel Vladimir Semyonovich Khrapovitsky, voegde zich bij Muromtsevo. Het verlaten landgoed en de omliggende bossen stellen Khrapovitsky voor om hout te gaan verkopen. Met de rang van kolonel gaat de jonge erfgenaam met pensioen en neemt hij de beste boswachters aan. Voor herbebossing krijgt Khrapovitsky een zilveren medaille van het ministerie van Landbouw.
Het hoofdgebouw van het landhuis
Dankzij zijn ondernemerstalent behaalde de houthandelaar in de eerste twee jaar een nettowinst van 80.000 roebel op de verkoop van hout. Nadat hij kapitaal had vergaard, besloot V. Khrapovitsky een luxueus paleis en kasteelensemble te bouwen in plaats van een vervallen herenhuis.
Hij gaf het ontwerp van het landgoed de opdracht aan de beroemde architect Pjotr Boytsov, die gespecialiseerd was in het creëren van landgoederen in neogotische stijl. In 1884 - 1889 bouwde Boytsov een herenhuis in Muromtsevo in de geest van middeleeuwse kastelen, eromheen met een waterval van vijvers en bijgebouwen - jachthutten, boerenerf, een koetshuis, enz.... In 1895 werd Vladimir Semyonovich de oprichter van de Khrapovitsky Timber Warehouses Joint Stock Company. Het inkomen van de houthandelaar was zo hoog dat hij voor het vervoer van hout zijn eigen spoorlijn naar het landgoed bracht, begroeid met de nodige infrastructuur.
Het westelijke deel van het hoofdgebouw van het landgoed met een centrale entree in het midden
Het gebouw van het Khrapovitskaya-treinstation, het huis van de stationssupervisor, een postkantoor, een telegraafkantoor, een school, een winkel en een badhuis verschenen hier. In 1906 werd aan het landhuis nog een vleugel met een massieve toren toegevoegd, die organisch in het oorspronkelijke gotische plan paste.
De voormalige pracht van het Khrapovitsky-kasteel - interieurs en tuinen
Khrapovitsky's project voor de verbetering van het landgoed werd uitgevoerd rekening houdend met alle technische prestaties van die tijd: het kasteel was uitgerust met watervoorziening en riolering, een eigen telegraafstation, centrale verwarming werd uitgevoerd, alle gebouwen en het park waren verlicht met elektriciteiten palm- en buxusbomen groeiden in kassen. De landhuizen bevonden zich op het grondgebied van een enorm park van 40 hectare, gecreëerd door de ontwerper Fritz Encke en de botanicus Eduard Regel.
In de schaduw van dennen-, cipressen- en pijnbomen waren sportvelden. Gebogen steegjes waren versierd met prachtige beelden en langs de paden stonden modieuze tuinmeubelen - stoelen en banken gekocht bij de Tonet-fabriek van de gebroeders Weense. Khrapovitsky bestelde alle decorartikelen voor landhuisinterieurs exclusief bij tsaristische leveranciers. Het marmer voor de trappen werd geleverd door Gubonin, het meubilair werd geleverd door de bekende fabrikant Schmit. Beelden, wapens, porselein en Sevres-vazen werden gekocht bij Ivan Ebert.
Met toestemming van het plaatselijke bisdom bouwde Khrapovitsky niet ver van het huis een landhuiskerk, ingewijd in 1899 in de naam van de heilige martelaar koningin Alexandra. In opdracht van de landeigenaar maakten de meesters van de school V.M. Vasnetsov iconen en versierden de kerk met muurschilderingen.
Het zuidelijke deel van het hoofdgebouw van het landhuis werd in 1906 toegevoegd
De traditie zegt dat het idee van een gestileerd middeleeuws landgoed in Khrapovitsky niet toevallig is ontstaan. Op reis door Frankrijk in de jaren 1880 was Vladimir Semyonovich gefascineerd door de schoonheid van oude kastelen. In antwoord op de opmerking van een Franse functionaris dat van Rusland er is niets van dien aard, Khrapovitsky deed een weddenschap dat hij zijn eigen kasteel zou bouwen. Een beetje weg van het landhuis richtte Vladimir Semyonovich een veestal op, die volgens de legende leek op een miniatuurkopie van het kasteel van een Fransman die de trots van Khrapovitsky had gekwetst. Wanneer de Franse dader in Muromtsevo aankomt, neemt Khrapovitsky hem mee naar het erf. Nadat hij had geluisterd naar het enthousiasme van een buitenlandse gast die het stallengebouw voor een kasteel gebruikte, lachte onze landeigenaar als reactie: “Dank je wel! Maar mijn paarden wonen hier, en mijn landgoed is iets verder.”
De huidige staat van het Khrapovitsky-landgoed
Khrapovitsky kon de revolutie van 1917 niet voorzien, maar met een praktische geest droeg hij het landgoed over aan de staat om het van plundering te redden. Materiële waarden en pittoreske doeken kwamen in de fondsen van de Vladimir-musea, en nadat de Khrapovitsky's naar Frankrijk waren geëmigreerd, werd het kasteel niettemin vernietigd en geplunderd. Van de luxe interieurs is geen spoor meer overgebleven. Van de meeste landhuizen zijn alleen ruïnes bewaard gebleven. Het lot van de eigenaar van het kasteel is niet minder tragisch - in 1928 stierf V. Khrapovitsky in een verpleeghuis in de Franse stad Menton... Het is triest om te zien hoe het kasteel wordt verwoest, maar zo is het lot van veel monumenten in Rusland.
