Buiten het historische centrum van de stad, in het zuidelijke deel van Ivanovo, staat een rode bakstenen kerk met vijf koepels - de enige die bewaard is gebleven van een vrouwenklooster dat hier ooit heeft gestaan. Aan het begin van de vorige eeuw werd een grote pittoreske tempel in Russische stijl gebouwd. Het is een echt symbool geworden van monastieke ascese en liefdadigheid in Ivanovo en kan niet alleen interessant zijn voor pelgrims, maar ook voor iedereen die langs de routes van de "Gouden Ring" van Rusland reist.
Geschiedenis van de bouw van de tempel
De gebeurtenissen die leidden tot de opening van het nieuwe klooster vonden plaats in 1899. De initiatiefnemer van de oprichting ervan was de dochter van de Ivanovo-koopman E.G. Korina en haar meter N.I. Sjtsjerbakov. Een van de overblijfselen van hun familie, doorgegeven van generatie op generatie, was de icoon van de Vladimir Moeder Gods, dus gelovige vrouwen pleitten voor de oprichting van een klooster gewijd aan dit beeld.
Huis van N.I. Shcherbakova werd een ontmoetingsplaats voor iedereen die sympathiseert met het idee om een nieuw klooster te stichten. Een jaar ging voorbij en de vrouw van de eigenaar van de plaatselijke kopergieterij S.I. Zhokhova schonk een stuk grond in de zuidelijke buitenwijken van Ivanovo voor het toekomstige klooster. Toen sloten de eigenaren van de haagrietproductie, de broers Aleksey Vasilievich en Aleksandr Vasilievich Konstantinov, dit gebied af met een hek, groeven een put en verplaatsten hier een houten huis, waarin het de bedoeling was om een hofje voor vrouwen te organiseren. Daarnaast hebben de Konstantinovs een nieuwe kelder gegraven en een koeienstal en een badhuis gebouwd.
SI. Zhokhova schreef aan aartsbisschop Sergius het verzoek om op het nieuwe land een armenhuis met een kerk te bouwen en dit later te reorganiseren tot een vrouwengemeenschap en, indien nodig, tot een klooster. De toestemming van de kerkelijke autoriteiten werd verkregen en in 1901 werd het Alekseevskaya-hof geopend. En Zhokhova werd tot haar voogd benoemd.
Naast de vijf oudere vrouwen, die hier op volledige steun waren, woonden er nog anderen in het nieuwe armenhuis, zoals ze toen 'arbeiders' noemden. Ze zorgden voor de oude vrouwen, runden het huishouden, werkten in de tuin en deden ook handwerken. Een van de kamers in het houten gebouw was gereserveerd voor reguliere kerkdiensten, die werden bijgewoond door bewoners van de nabijgelegen wijken van de stad.
De bouw van de tempel in het Alekseevskaya-hofje begon in het voorjaar van 1902. Het eerste project werd voorbereid door de provinciale architect Peter Gustavovich Begen. Hij stelde voor om een hofje van twee verdiepingen te bouwen van bakstenen, gecombineerd met een tempel. De omstandigheden zijn echter veranderd. De rijke Ivanovo-zakenman A.N. Derbenev vond het nodige geld om een aparte grote kerk te bouwen. De architect bracht de nodige correcties aan in het oorspronkelijke project en een jaar later werd het gebouw opnieuw geplaatst.
Het geld voor de tempel werd niet alleen geschonken door A.N. Derbenev, maar ook door de gebroeders Konstantinov en N.I. Sjtsjerbakova. In tweeënhalf jaar was de bouw voltooid en eind december 1904 werd het hoofdaltaar van de nieuwe kerk ingewijd. En de zijkapellen gewijd aan de christelijke heilige Maria Magdalena en de orthodoxe monnik, de heilige dwaas Michail Klopsky, werden drie jaar later ingewijd - in december 1907.
In de kerk werd een enorme iconostase met vier niveaus geplaatst, waarop iconen van het 'oude Moskou'-schrift werden geplaatst. Naast de bakstenen kerk werd een slanke houten klokkentoren gebouwd. De grote tempel torende opvallend uit boven de gebouwen van één verdieping die hier aan het begin van de vorige eeuw stonden en begon de rol te spelen van een architectonisch dominante aan de zuidelijke rand van de stad.
Kerkgeschiedenis in de 20e eeuw
Toen de tempel openging, nam het aantal vrouwen dat in het armenhuis wilde wonen en werken aanzienlijk toe. Velen van hen hadden de ervaring om in kloostergangen te leven, dus werd het hofje elke dag gebouwd volgens strikte monastieke regels. Om ervoor te zorgen dat iedereen zich op het grondgebied adequaat kan huisvesten, werd hier in 1906 een huis met twee verdiepingen en 2 verdiepingen gebouwd. Het bovenste gedeelte werd weggenomen voor woonruimte en eronder werd een refter ingericht.
Een jaar later verenigde het armenhuis meer dan 50 vrouwen - boerenvrouwen uit verschillende provincies van Rusland, weduwen van geestelijken en voormalige nonnen. Ze verbouwden 15 acres aan ploegen, waarop ze goede opbrengsten van aardappelen, rogge en haver verbouwden. Daarnaast werkten vrouwen in drie moestuinen, een bijenstal en een boerenerf. Ze handwerkten, creëerden hun eigen koor en namen ook deel aan alle kerkrituelen. Alle vrouwen wilden dat er een nonnenklooster zou worden opgericht op de plaats van het godshuis en schreven hierover petities aan de geestelijke kerkenraad van Vladimir.
Het feit is dat S.I. Zhokhova kon het klooster niet leiden, omdat ze in een gezin woonde, dat wil zeggen, ze leidde een seculier leven. Ten slotte werden de verzoeken van het hofje van Alekseevskaya gehoord en de bejaarde non Augusta van het Vladimirsky Dormition Knyaginin-klooster... Officieel werd aan het einde van de zomer van 1908 de vrouwelijke kloostergemeenschap gevormd en het armenhuis werd er een integraal onderdeel van.
Het duurde nog eens 8 jaar voordat de gemeenschap omgevormd werd tot een klooster. Gedurende deze tijd, door de inspanningen van A.N. Derbenev en A.V. Konstantinov, breidde ze haar grondbezit aanzienlijk uit en er werden nieuwe houten gebouwen op het grondgebied gebouwd. In 1916 woonden 76 nonnen in het nieuw opgerichte klooster.
In 1918 creëerde de nieuwe Sovjetregering een arbeidsartel op het grondgebied van het klooster. De nonnen die hier woonden bleven het land bewerken en maakten ook quilts en gebreide kousen. Drie jaar later werden de nonnen verdreven en huisvestten ze studentenkamers in het klooster. En drie jaar later, toen de studenten vertrokken, werden de woonruimten gegeven aan de families van arbeiders in textielbedrijven in de stad. Al snel werd het klooster gesloten door de beslissing van het uitvoerend comité van de gouverneur en werden de gebouwen op zijn grondgebied omgebouwd voor de kazerne van het luchteskader. In 1928 werd ook de kloosterkerk gesloten.
De lege tempel gaf de autoriteiten echter geen rust. Onder het voorwendsel dat koepels en kruisen de normale beweging van vliegtuigen zouden belemmeren, werd in 1930 de Vladimir-kerk onthoofd en werd de houten klokkentoren die ernaast stond vernietigd.
Het lot van de nonnen van het vrouwenklooster ontwikkelde zich op verschillende manieren. Sommigen van hen bleven in de stad wonen en kochten een houten huis voor gezamenlijk gebruik. Een deel van de nonnen werd gearresteerd op verdenking van religieuze propaganda en naar het kamp gestuurd. Drie vrouwen - Margarita Zakachurina, Fevroniy Ishina en Tamara Provorkina - werden eind 1937 doodgeschoten door een trio. De voormalige abdis van het nonnenklooster Augusta woonde de resterende jaren in Ivanovo en stierf in 1960.
De tempel van het voormalige klooster stond lange tijd aan de rand van een militaire onderneming en werd gebruikt als pakhuis. En pas in 1993 werden er kerkdiensten in hervat. Na tientallen jaren onbeheerd te hebben gestaan, had de tempel natuurlijk grote reparaties nodig. Er werd een nieuwe iconostase in geïnstalleerd en de verwoeste hoofdstukken werden geleidelijk hersteld. Een klein gebied rond de kerk was omgeven door een schilderachtig hek.
Architectonische kenmerken en interieurdecoratie van de tempel
De grote kerk met vijf koepels is gebouwd van rode baksteen in de stijl van Russische kerken. De architecten hebben in de 17e eeuw soortgelijke religieuze gebouwen op het grondgebied gebouwd Moskou en Yaroslavl... Het hoofdvolume van de tempel bestaat uit een kubusvormige vierhoek en een in hoogte verlaagd portiek.
De gevels van de kerk hebben uitstekende volumes met een driebladig uiteinde. Aan de westzijde laat de gevel de indruk onafgewerkt te zijn. Dit is niet verwonderlijk, aangezien het oorspronkelijk de bedoeling was om vanaf deze kant het stenen gebouw van het godshuis te bevestigen. Maar het architectuurproject van P.G. Begen werd nooit volledig uitgevoerd.
Bij de ingangen van de tempel zijn elegante portieken onder een zadeldak.En de ramen worden omlijst door expressieve gekrulde platbands en kokoshniks. Bovendien zijn de hoeken van het gebouw versierd met peddels met twee niveaus.
De huidige staat van de kerk en het bezoekregime
De tempel is actief en er worden dagelijks kerkdiensten gehouden. Patronale feestdagen worden gevierd op 3 juni, 6 juli en 8 september. Er is een kleine parkeerplaats in de buurt.
Hoe daar te komen
De tempel ligt aan de Lezhnevskaya-straat, 118A, op 1,3 km van het stadsbusstation.
Met de auto. Op de snelweg M7 van de hoofdstad naar Ivanovo kunt u 4,5-5 uur rijden (290 km). Vanaf de zuidelijke buitenwijken van Ivanovo, in de richting van het stadscentrum, moet je langs de Lezhnevskaya-straat gaan. De tempel staat aan de linkerkant van de straat en is goed zichtbaar tussen de huizen.
Met de trein of bus. Van het Yaroslavsky-treinstation in Moskou naar Ivanovo bereikt de trein in 7 uur. Het treinstation bevindt zich in het centrale deel van Ivanovo. Bovendien duurt het 6 uur om met directe of transitbussen van het centrale busstation in Moskou bij het metrostation Shchelkovskaya naar Ivanovo te komen. Het busstation in Ivanovo werkt in het zuidelijke deel van de stad en ligt op 6,5 km afstand van het treinstation. Je kunt naar de tempel in de stad rijden met bussen nr. 7, 14, 33, 100, trolleybussen nr. 2, 7, 11, evenals routebussen nr. 7, 30, 30B, 31, 35, 37, 39, 100, 135, 177 (halte "Cinema" Lodz "" of "Straat Velizhanskaya (Lezhnevskaya)"). De kerk is ook te voet bereikbaar.
Attractiebeoordeling:
