De hoofdstad van Tsjechië valt op door zijn schoonheid: gotische huizen geschilderd in aangename felle kleuren, geplaveide straatjes, pleinen met de gezichten van heiligen, de Karelsbrug en natuurlijk het bijzondere en tegelijkertijd zo'n gezellig Dansend Huis. De oorspronkelijke bewoners van Praag noemen de ene cilindervormige toren Ginger en de andere Fred. Het huis kreeg zijn bijnaam dankzij een paar dansers: Fred Astaire en Ginger Rogers.
Geschiedenis van het Dansende Huis
Zeker, iedereen die de naam van het gebouw heeft gehoord, heeft complexe mechanismen gepresenteerd waarmee het massieve gebouw op zijn as op de muziek kan draaien. In deze versie is alles echter veel eenvoudiger: het huis maakt geen bewegingen en alleen je verbeelding kan het laten bewegen. Toch is het Dansende Huis de moeite van het bekijken waard. Het kreeg zijn naam vanwege zijn uiterlijk. De stijl waarin het huis is gebouwd, wordt deconstructivisme genoemd en omvat het gebruik van verschillende, op het eerste gezicht onmogelijke vormen voor architecturale structuren.
Het Dansende Huis bestaat uit twee torens die dicht bij elkaar liggen. Met behulp van je verbeelding kun je je voorstellen dat een van de torens een meisje is, terwijl de andere een man is, en beiden versmolten in een gepassioneerde liefdesdans.
Het huis is nog niet zo lang geleden gebouwd, waardoor het aanzienlijk verschilt van de gebouwen eromheen, maar een dergelijk contrast geeft alleen charme aan zowel de huizen van de 19e eeuw als de structuur van de 21. In de 19e eeuw, op de plaats van de Dansende stond een gewoon huis, waarvan er talloze zijn... Daarin leefde, net als in andere, een gewoon gezin, waarvan het bestaan niet in de geschiedenis werd vermeld. Op een gegeven moment bombardeerden Amerikaanse vliegtuigen Praag en een van de honderden explosieven viel op het opgerichte huis. Het huis verkeerde tot de tweede helft van de twintigste eeuw in een vervallen staat en herinnerde alle inwoners van zowel Praag als de Tsjechische Republiek als geheel aan de vernietigende kracht van oorlog.
Vaclav Havel, die aan het einde van de 20e eeuw naar de presidentiële dienst kwam, vestigde zich niet ver van het verwoeste huis en werd elke dag gedwongen om de verbrande en verwoeste muren te zien. Verontwaardigd over deze gang van zaken, koesterde hij lange tijd, en uitte later een interessant idee: een nieuwe bouwen op de plaats van het oude gebouw, met behulp van nieuwe architecturale stijlen. Dit zou niet alleen helpen om de sporen van de ruïnes te verbergen, maar ook om een ander hoogtepunt in Praag te creëren, wat een geweldige aanvulling zal zijn op de hoofdarchitectuur.
Bouw van het Dansende Huis in Praag
Vaclav Havel besloot iets ongewoons te creëren en wendde zich tot twee wereldberoemde architecten: Vlado Milunic uit Kroatië en Frank Gerry uit Canada. Dus van een eenvoudige constructie veranderde het danshuis in een internationaal project, dat persoonlijk werd geleid door Vaclav Havel. Ondanks de complexe bouwkundige constructies verliep de bouw snel genoeg. Het huis werd in slechts twee jaar gebouwd: in 1994 begon de bouw en in 1996 was het al voltooid. Tot nu toe werkt het huis volgens hetzelfde schema als waarin het is ontworpen: er is een kantoorcentrum in het gebouw en op de bovenste verdiepingen is er een duur restaurant, door de ramen waarvan een prachtig uitzicht op Praag opent. De interieurs zijn van Eva Yorzhichnaya, een populaire ontwerper in het Verenigd Koninkrijk.
Het huis verbaast met zijn denkbeeldige kwetsbaarheid: ernaast staan, is er een gevoel dat de geringste briesje - en het huis zal zwaaien, hijgen en kreunen, en als gevolg daarvan zal het gewoon vallen en een prachtig plein eronder begraven. Dit alles is echter niets meer dan een optische illusie. Het gebouw is gebouwd met behulp van geavanceerde technologieën. Voor de bouw werden voor het eerst in Praag complexe 3D-modelleringsprogramma's gebruikt, waardoor het mogelijk was om alles zorgvuldig te plannen. De berekeningen zijn meer dan eens uitgevoerd en pas na herhaalde controles is met de bouw begonnen. Het effect van het vallende huis, bevroren in een dans, werd uitgevonden door Vlado Milunich en hij verklaarde zijn beslissing door zijn liefde voor ongelooflijke vormen van constructie, het effect van "onvoltooide" constructie.
Hoe buurtbewoners reageerden op het Dansende Huis
Ondanks alle bewondering van de architecten en de president waren de lokale bevolking echter geschokt en geschokt. Ze organiseerden vaak stakingen en bijeenkomsten, vroegen om een audiëntie bij de president - op elke mogelijke en onmogelijke manier probeerden ze het huis te laten slopen. Veel vertegenwoordigers van de elite waren het met hen eens: ze noemden het huis dronken en zeiden dat hij met zijn dronken uiterlijk alleen de nabijgelegen klassieke huizen en heel Praag beledigt. De president was echter blij met zijn geesteskind en zou het niet opgeven. Dus geleidelijk aan kwamen de bewoners in het reine met het bestaan ervan en werden ze zelfs verliefd. Tegenwoordig is ongeveer 70% positief over het Dansende Huis, nog eens 15% is neutraal en slechts 15% is negatief. Er wordt echter geen verdere actie ondernomen om het te liquideren.
Praag: hop-on hop-off bus, 24- of 48-uurs ticket
Praag: rondvaart van 45 minuten naar Duivelskanaal to
Toeristenkaart in Praag voor 2, 3 of 4 dagen
Praag: riviercruise van 50 minuten
Praag: dinercruise op oudejaarsavond met vuurwerkshow
Praag: folkloristisch diner met muziek en dans
Luchtballonvlucht boven Praag
Tweede titel - Ginger en Fred
In december 2013 zijn de eigenaar en de naam van het huis veranderd. Op de veiling schonken een grote verzamelaar van architecturale structuren, evenals een beroemde vastgoedinvesteerder, Vaclav Skale, achttien miljoen dollar voor het kavel. Hij vindt deze prijs niet te hoog en vindt de aankoop zeer geslaagd. Toch - een van de bezienswaardigheden van Praag hebben - is dat geen geluk? Tot nu toe heeft het huis zijn oude structuur behouden, hoewel de nieuwe eigenaar het "Ginger and Fred" heeft genoemd.
Ondanks het feit dat Praag een nogal archaïsche stad is en stedelijke gebouwen er voorbij zijn gegaan, onderscheidt het Dansende Huis zich vandaag niet alleen niet alleen van de algemene stijl, maar benadrukt het tegelijkertijd en zijn individualiteit. Het ouderwetse gebouw in de stijl van het deconstructivisme heeft de harten van miljoenen toeristen veroverd en zal u ook niet onverschillig laten. Hoewel de erkenning van de culturele waarde van het gebouw door omwonenden twintig jaar later kwam, is het nog altijd beter dan nooit tevoren. Wanneer je Praag bezoekt, lijkt het alsof je in een sprookje duikt, waar kleine straatjes, pleinen en rivieren met elkaar verweven zijn tot één magisch verhaal dat vertelt over de geschiedenis van de oude stad.
