De uitkijktoren in het hart van de Tataarse hoofdstad wordt beschouwd als een architectonisch symbool, een visitekaartje en een van de belangrijkste attracties van Kazan. Het schuine silhouet siert reisbrochures, websites en reisgidsen. De parel van het oude Kremlin staat naast de oude stenen muren en de torenspits stijgt tot de hoogte van een gebouw van tien verdiepingen.
Bouwgeschiedenis
Alle documenten van de machtige Kazan Khanate kwamen om tijdens de verovering van de stad door de troepen van de Russische tsaar Ivan IV de Verschrikkelijke. Schriftelijke bronnen uit latere tijd zijn in 1701 bij een hevige brand in Moskou in brand gestoken. Er zijn geen kronieken uit de vroege periode bewaard gebleven, dus historici blijven discussiëren over het jaar waarin Syuyumbike in het Kremlin verscheen.
Vogelperspectief van de Syuyumbike-toren
Sommige onderzoekers geloven dat de hoge toren nog steeds onder de Kazan Khans stond. Later werd het herbouwd tot de toren die tot op de dag van vandaag bewaard is gebleven. Anderen zijn ervan overtuigd dat de bouw plaatsvond tussen 1645-1650s. Archeologische opgravingen aan de voet van het gebouw spreken in het voordeel van deze versie.
Syuyumbike-toren tegen de achtergrond van de Annunciatiekathedraal
Sommige historici zijn ervan overtuigd dat Syuyumbike een jonger gebouw is. Het gebouw verscheen in de late 17e - begin 18e eeuw. Dit wordt bevestigd door de gegevens van oude kaarten en een merkbare invloed op de architectuur van de Moskouse barok.
De onderste constructiegrens is veel gemakkelijker te definiëren. In 1638 bezocht de Duitse reiziger en historicus Adam Olearius Kazan. De nauwgezette wetenschapper schetste zorgvuldig alles wat hij in de hoofdstad van de khan zag. In zijn schetsen is er echter geen enkel gebouw dat ook maar in de verte op Syuyumbike leek.
Syuyumbike toren tegen de achtergrond van de Palace (Vvedenskaya) kerk
Waar komt de ongebruikelijke naam van de toren vandaan?
In de geschiedenis van de Kazan Khanate waren er veel glorieuze mannelijke heersers en slechts één regentes-koningin, wiens naam Syuyuk was. Ze kwam uit een adellijke en rijke familie van de oprichters van de Nogai Horde. Syuyuk was twee keer getrouwd en haar beide echtgenoten regeerden over de Kazan Khanate.
In 1549 stierf Suyuk's geliefde echtgenoot, Khan Safa-Girey, en haar drie jaar oude zoon Utyamysh-Girey kon geen koning worden vanwege het feit dat hij nog steeds een onwetend kind was. De vrouw moest de gevestigde traditie doorbreken en de moeilijke teugels van het khanaat overnemen.
Uitzicht op de Syuyumbike-toren vanaf de Annunciatiekathedraal
Het bewind van Syuyuk duurde niet lang - slechts twee jaar, maar het was zeer waardig. Tijdens het, werden sommige belastingen voor kooplieden, ambachtslieden en boeren afgeschaft. De goed opgeleide heerser ontving buitenlandse ambassadeurs en deed zaken met Armenië, Perzië en kalkoen... Bij haar decreet werd een grote bibliotheek gebouwd, boeken die werden afgeleverd uit verschillende landen van Azië en Europa.
De mensen hielden van hun koningin en noemden haar Syuyumbike, wat uit het Tataars is vertaald als "geliefde minnares". Deze naam werd niet alleen gegeven aan de toren in Kazan, maar ook aan de straten in sommige Tataarse steden en nederzettingen.
Legenden
Al drie en een half honderd jaar is de geschiedenis van Syuyumbike overwoekerd met verschillende legendes. Een legende verbindt de toren met Ivan IV de Verschrikkelijke. De Russische tsaar werd geïnformeerd over de prachtige schoonheid van de heerser van Kazan en hij wilde met haar trouwen. De trotse moslimkoningin was tegen het huwelijk met een christen. Toen beval de Russische soeverein om haar bezittingen met de grond gelijk te maken en de inwoners van Kazan te doden. De koningin moest akkoord gaan om haar volk te redden, maar tijdens de bruiloft sprong ze van een stenen toren en stortte neer.
Een andere legende zegt dat de toren werd gebouwd in 7 dagen na de verovering van Kazan. Syuyuk stemde in met het voorstel van de Russische tsaar, maar vroeg Ivan IV de Verschrikkelijke om een ongewoon huwelijksgeschenk te maken - een stenen toren. In slechts een week - één laag per dag, was de toren klaar en begon een prachtig bruiloftsfeest.
Uitzicht op de Syuyumbike-toren vanaf de Taynitskaya-toren
De Moskovieten waren blij en de inwoners van Kazan waren verdrietig dat ze hun vriendelijke minnares nooit meer zouden zien. Midden in het feest klom Syuyuk naar de hoogste verdieping, keek voor de laatste keer naar de stad, sprong naar beneden en stierf.
Volgens de derde legende werd de toren gebouwd in opdracht van de koningin zelf. Syuyuk treurde zo veel om haar overleden echtgenoot dat ze beval om een bakstenen wachttoren te bouwen ter nagedachtenis aan hem. Het lichaam van Safa-Giray werd begraven in een witstenen mausoleum, naast een hoog gebouw.
Zoals vaak het geval is, is de historische waarheid veel droeviger dan de oude legendes. In 1551, een paar maanden voor de val van Kazan, werden de tsarina en haar jonge zoon gearresteerd en naar "eervolle" gevangenschap in Moskou gestuurd. Syuyuk's droevige afscheid van het graf van zijn geliefde echtgenoot wordt gedetailleerd beschreven in Russische kronieken en Tataarse folklore. De koningin rouwde zo erg om haar lot dat de voivode die haar vergezelde ook tranen vergiet.
In een vreemd land voor haar leefde Syuyuk niet in armoede, maar was moreel depressief. Ze vroeg haar naar haar ouders in de Nogai-steppen te gaan, maar werd geweigerd. Tegen de wil was Syuyuk getrouwd met de oude en lelijke Kasimov Khan Shah-Ali. Haar zoon Utyamysh werd gedoopt in het Chudov-klooster en ze begonnen hem Alexander Safakirievich te noemen. Hij leefde slechts 20 jaar in gevangenschap. De voormalige Tataarse prins vond zijn laatste toevluchtsoord in Aartsengelkathedraal van het Kremlin van Moskou.
De exacte datum van de dood van de Kazan-koningin is onbekend. Er wordt aangenomen dat dit gebeurde in 1557, toen de nobele gevangene slechts 38 jaar oud was. Historici suggereren dat Syuyuk werd begraven onder een niet nader genoemde grafsteen in mausoleum haar laatste echtgenoot, Khan Shah-Ali, die in de stad is Kasimov.
Architectonische kenmerken
In de oude toren zie je een unieke samensmelting van traditionele Tataarse architectuur en middeleeuwse architectuur van Muscovy. De invloed van Moskouse ambachtslieden is merkbaar in de vormen van constructie. Uiterlijk lijkt Syuyumbike op Borovitskaja en Spasskaya toren in Kremlin van Moskou... Tataarse decorelementen zijn te zien in de halfovale ramen, halve zuilen op de gevel, een langwerpige dunne spits en decoratieve vormgeving van de smeedijzeren poorten.
Gesmede poorten in de Syuyumbike-toren
Om de nieuwe toren eeuwenlang te laten staan, hebben de bouwers stevige eiken palen in de fundering gehamerd. Het slanke meerlaagse gebouw is 58 m hoog en is daardoor al van ver te zien. De massieve muren zijn bekleed met bakstenen gebonden met kalkmortel en de randen zijn afgewerkt met sierlijke bakstenen rollen. Dit geeft de toren een zachte omlijning.
De aanblik van het Kremlin van Kazan bestaat uit zeven niveaus. De onderste drie zijn vierkant en de bovenste vier achthoekig. De kubussen zijn van verschillende grootte, dus in de ruimtes ertussen zijn er gulbis voor bewakers. Door de oogkassen in de gulbische konden de schildwachten dag en nacht de stad in de gaten houden.
De vierde en vijfde laag zijn gebouwd in octale vormen. Met deze geometrie heeft het gebouw minder last van wind en kan het metselwerk 20% hoger gemaakt worden. De zesde laag van de toren wordt ingenomen door een uitkijktoren. Vanaf hier was de omgeving van Kazan perfect zichtbaar, de centra van branden en naderende vijanden waren zichtbaar. Helemaal bovenaan de toren is er een groene spits en een vergulde moslim halve maan.
In 1910 besloot de naamloze vennootschap van de Moskou-Kazan-spoorweg een nieuw gebouw te bouwen voor het Kazan-treinstation in Moskou. Er werd een projectwedstrijd aangekondigd en de deelnemers kregen de opdracht een gebouw op te richten dat een symbool zou worden van de sterke verbinding tussen Europa en Azië. De jury koos het werk van Alexei Viktorovich Shchusev. De getalenteerde architect combineerde met succes elementen van de Moskouse barok en versierde de gevel van het nieuwe stationsgebouw met een getrapte toren, die sterk lijkt op Syuyumbike.
"Leunende" toren van Tatarstan
De reden voor de helling van het gebouw kan een fout van de bouwers zijn en een sterke krimp van de grond. Drie en een halve eeuw lang zonken krachtige eikenhouten palen de grond in tot een diepte van meer dan twee meter. Tegenwoordig wijkt de hoge groene torenspits 1,98 m af van de verticaal naar het noordoosten.De "val" van Syuyumbike is niet vanuit alle hoeken merkbaar. De helling van de toren is het best te zien vanaf de deuren van het presidentiële paleis.
Nuttige informatie voor toeristen
Je kunt naar de toren kijken en er een foto van maken tijdens een onafhankelijke wandeling of een sightseeingtour door het Kremlin. Syuyumbike is niet alleen overdag mooi. Dankzij de felle verlichting van de schijnwerpers ziet de toren er 's nachts erg indrukwekkend uit. Niet ver weg, direct achter de Driekoningenkathedraal, bevindt zich een van de beste uitkijkplatforms van het Kremlin van Kazan.
Syuyumbike-toren bij nachtverlichting
Hoe daar te komen
De toren staat in het noordelijke deel van het Kremlin-territorium. Het historische centrum van Kazan is goed bereikbaar met het openbaar vervoer of taxi. Met de metro komen toeristen naar het station Kremlevskaya en in 10 minuten bereiken ze de toren langs de Baumanstraat.
Attractiebeoordeling:
