Adres: Rusland, Sint-Petersburg, Petrus- en Paulusvesting
Gebouw: 1712 - 1733
Architect: Domenico Trezzini
Hoogte: 122,5 m
Coördinaten: 59 ° 57'00.7 "N 30 ° 18'59,4" E
Cultureel erfgoed van de Russische Federatie
Inhoud:
Op het Haaseiland, in het centrum van de beroemde Petrus- en Paulusvesting, verrijst een ongewone tempel. Keizers, van Peter I tot Nicholas II, rusten onder de bogen van de orthodoxe kathedraal. De necropolis van de tsaar en andere relikwieën trekken toeristen aan als een magneet, dus de kathedraal wordt bezocht door veel reizigers uit verschillende steden van Rusland en uit het buitenland.
Algemeen zicht op de Petrus- en Pauluskathedraal
Hoe de kathedraal werd gebouwd
De bouw van de tempel begon gelijktijdig met de stad - in de zomer van 1703. De eerste kathedraal werd gebouwd van hout en ingewijd in 1704. Het stenen gebouw werd in mei 1712 gelegd en voltooid na de dood van Peter I, in 1733.
De nieuwe kathedraal was niet zoals andere kerken in St. Petersburg. De keizer wilde een West-Europese tempel zien in de noordelijke hoofdstad, dus de kerk op Hare Island werd gebouwd volgens de kanunniken van de Europese tempelarchitectuur. Het project voor het gebouw in de petrine-barokstijl werd voorbereid door de beroemde Italiaanse architect Dominica Trezzini. Opmerkelijk is dat de eerste houten kerk niet werd afgebroken, maar omgeven door stenen muren.
De geschiedenis van de tempel in de XVIII-XX eeuw
Tot het midden van de 19e eeuw deed de Petrus- en Pauluskathedraal dienst als kathedraalkerk en werd daarna toegewezen aan de rechtbank. De sacramenten van huwelijken en dopen zijn hier nooit verricht. Onder de gewelven van de kathedraal werden in de buurt van het keizerlijke huis begrafenissen gehouden voor leden van de Russische heersende familie en vertegenwoordigers van prinselijke families.
Peter en Paul Kathedraal in de nachtverlichting
De koningen en hun naaste verwanten liggen in de kerk zelf en in het groothertogelijke graf in stenen doodskisten. Toen de commandanten van het fort stierven, werden ze ook begraven in de koninklijke kerk en begraven als ereburgers van de stad.
De oude kathedraal is vele malen gereconstrueerd en gerepareerd. De eerste keer dat dit gebeurde in het midden van de 18e eeuw na een grote brand. In 1776 verscheen op de klokkentoren een torenklok, gemaakt door de Nederlandse meester B. Oort Kras.
In 1777 werd de stad getroffen door een verwoestende storm. Sterke windstoten beschadigden de hoge torenspits en de architect Petr Paton herstelde deze. Een andere architect Antonio Rinaldi versierde de top van de torenspits met een enorme figuur van een engel met een kruis. De windwijzer van 3,2 m hoog en 250 kg zwaar draaide gehoorzaam en gaf aan waar de wind waaide.
In 1830, tijdens een onweersbui, werd de engel beschadigd. Om de windwijzer te repareren, klom een ervaren dakdekker Pyotr Telushkin zonder steiger op de torenspits en repareerde de storing. Voor uitstekend werk stond de tsaar de meester toe om alle drinkgelegenheden in Rusland gratis te bezoeken. Hoe het toekomstige lot van de dakdekker zich heeft ontwikkeld, is niet bekend.
Petrus- en Pauluskathedraal 's nachts
In de jaren 1850 werden de vervallen houten constructies van de torenspits vervangen door metalen exemplaren. Het technisch uitdagende werk werd begeleid door architect Konstantin Ton en werktuigbouwkundigen Dmitry Zhuravsky, Pavel Melnikov en Alexander Rekhnevsky. Interessant is dat het gebouw na de reconstructie groeide van 112 m naar 122,5 m.
Kort na de revolutie, in 1919, werd de tempel gesloten voor gelovigen en een paar jaar later werd het een museum. Tegelijkertijd werden veel oude iconen, liturgische gebruiksvoorwerpen en gewaden toegevoegd aan andere museumdepots.
Tijdens de Grote Patriottische Oorlog hebben Duitse troepen Leningrad herhaaldelijk beschoten en gebombardeerd. De oude kathedraal werd zwaar verwoest door explosies en de restauratie ervan nam enkele jaren in beslag. In 1954 werd de volledig gerestaureerde tempel overgedragen aan de jurisdictie van het Museum van de Geschiedenis van de Stad.
Architectonische kenmerken
De kathedraal ziet er niet uit als orthodoxe kerken die typerend zijn voor pre-Petrine Rusland. Het gebouw meet 61 meter bij 27,5 meter en strekt zich uit van west naar oost. De koepel wordt bekroond door een smalle spits met een hoogte van 122,5 m. Driehonderd jaar lang was de belangrijkste tempel van het fort het hoogste gebouw in de stad en benadrukte het de rol van de koningen bij het besturen van het grote land.
Uitzicht op de Petrus- en Pauluskathedraal vanaf het Kathedraalplein van de Petrus- en Paulusvesting
De gevel van de kathedraal is gedecoreerd in een strikt Europese stijl. Het heeft geen overdaad aan goud en felle kleuren die typisch zijn voor oude Russische kerken. De inrichting is zeer bescheiden. De tempel is alleen versierd met platte pilaren-pilasters en hoofden van cherubijnen op de ramen. Ondanks de strengheid oogt de kerk licht en naar boven gericht.
In het oostelijke deel van het gebouw is een fresco te zien van de kunstenaar Titov, waarop de apostelen Petrus en Paulus voor Jezus Christus staan afgebeeld. In het westen, vanaf de zijkant van de klokkentoren, is de tweelaagse gevel versierd met pilasters. De derde laag wordt gecompleteerd door een expressief achthoekig dak en daarboven een achthoekige trommel.
Helemaal bovenaan pronkt een gouden kroon en een smalle torenspits stijgt tot een hoogte van 40 m. Het klokkentorengebouw is een opvallend herkenningspunt in de stad, het is te zien vanuit verschillende wijken van St. Petersburg.
Interieur
De rijke tempel met drie schepen lijkt op een luxueuze ceremoniële zaal. Sterke marmeren zuilen ondersteunen de gewelven. De vloer is gemaakt van kalkstenen platen en het interieur is versierd met roze rhodoniet, veelkleurig marmer en sierjaspis. De muren waren versierd door de kunstenaars Nygrubov en Vorobyov, en het prachtige stucwerk werd gedaan door de Italiaanse meesters Antonio Quadri en Ignazio Rossi.
Klokkentoren van de Petrus- en Pauluskathedraal
Vijf grote kroonluchters vullen de binnenruimtes met gelijkmatig licht. De lampen zijn gemaakt van verguld brons, bergkristal en Venetiaans glas. De originele kroonluchter uit de 18e eeuw hangt voor het altaar, terwijl de andere vier exemplaren zijn die in de naoorlogse periode zijn gerestaureerd.
Iedereen die zich in de kathedraal bevindt, wordt getroffen door de enorme iconostase van 20 m hoog, die in de jaren 1720 werd uitgehouwen volgens een tekening van Dominico Trezzini door de meesters van de wapenkamer van het Kremlin in Moskou. Meer dan 40 iconen uit het midden van de 18e eeuw zijn geïnstalleerd in de iconenkasten van het altaar. De koninklijke deuren worden omringd door de figuren van de aartsengelen Gabriël en Michaël, en vlakbij is er een vergulde preekstoel voor preken.
Jarenlang diende de kathedraal als monument voor Russische wapens. Ongeveer twee eeuwen lang werden hier buitgemaakte standaarden en sleutels van steden bewaard die door Russische troepen waren ingenomen. Aan het begin van de vorige eeuw werden bijna alle historische waarden overgedragen aan de Hermitage. Tegenwoordig worden alleen de banieren van de Zweedse en Turkse legers in de tempel getoond.
Meer dan honderd klokken hangen aan de klokkentoren en er is een beiaard geïnstalleerd - een muzikaal mechanisme dat onder Peter I naar Rusland kwam. Van tijd tot tijd worden er concerten van beiaardmuziek gehouden in het fort.
Uitzicht op de zuidelijke gevel van de Petrus- en Pauluskathedraal
De beroemdste begraafplaatsen
Wie ligt er begraven in de Petrus- en Pauluskathedraal? In de oude kerk liggen meerdere generaties van de koninklijke familie. Keizer Peter I werd begraven in de crypte, die in de kapel van St. Catherine staat. Naast hem liggen Nicholas II, begraven in 1998, en leden van zijn familie, samen met een bediende - een lakei, een meid, een kok en een arts.
Rechts van de iconostase, naast Peter I, rusten zijn vrouw Catherine I, dochter Elizabeth Petrovna, keizerin Anna Ioannovna, Catherine II en tsaar Peter III. Links van het altaar staan de sarcofagen van de keizers Paul I, Alexander I en Nicholas I.
Het groothertogelijke graf is via een speciale doorgang met de kathedraal verbonden. Het verscheen aan het begin van de 20e eeuw, omdat er niet genoeg ruimte was voor begrafenissen in de tempel zelf. Nu zijn er soortgelijke witmarmeren sarcofagen met bronzen kruisen. Alleen de crypten van keizer Alexander II en zijn vrouw Maria Alexandrovna, gemaakt van roze adelaar en groene jaspis, vallen op.
Van links naar rechts: Petrus- en Pauluskathedraal, graftombe van de groothertog
Tijdens de jaren van Sovjetmacht werd het interieur van het graf volledig verwoest en het prachtige glas-in-loodraam werd tijdens de oorlog door een explosiegolf uitgeschakeld. De volledige restauratie van het architectonisch en historisch monument werd in de 21e eeuw voltooid. Sinds 2016 is het graf opengesteld voor toeristen.
De laatste die in de kathedraal werd begraven, was de moeder van de Russische tsaar Nicolaas II - keizerin Maria Feodorovna. Haar as werd naar ons land gebracht vanuit Denemarken, waar ze in 1928 stierf.
Sinds 1990 worden er in de kerk regelmatig herdenkingsdiensten gehouden ter nagedachtenis aan de Russische keizers. En sinds 2000 worden hier dagelijkse en feestelijke kerkdiensten gehouden.
Nuttige informatie voor bezoekers
De tempel en het graf zijn doordeweeks geopend van 10:00 tot 19:00 uur, op zaterdag van 10:00 tot 17:45 uur en op zondag van 11:00 tot 17:45 uur. Een kaartje voor volwassenen kost 450 roebel, voor studenten - 250 roebel en voor gepensioneerden - 200 roebel.
Interieur van de Petrus- en Pauluskathedraal
In de kathedraal zie je de begrafenissen van koningen, prachtig stucwerk, militaire relikwieën en schilderijen. De gidsen vertellen interessante verhalen over de rol van de keizerlijke familie in de geschiedenis van Rusland.
Hoe daar te komen
Het is handig om vanaf het metrostation Gorkovskaya naar de tempel te lopen. Het pad loopt door het Aleksandrovsky-park en de Kronverkskaya-dijk.
