Adres: Estland, Tallinn, st. Wenen
Oprichtingsdatum: XIII eeuw
Coördinaten: 59 ° 26'17.2 "N 24 ° 44'53.8" E
Inhoud:
Korte beschrijving
In het oude Tallinn <, tussen de straten van Wenen en Murivyakh, zijn de ruïnes van het Dominicaanse klooster bewaard gebleven - de binnenplaats en de gebouwen van de oostelijke vleugel.
De geschiedenis van het klooster gaat terug tot 1229, toen Dominicaanse monniken zich in Tallinn Vyshgorod vestigden en de eerste kloostergebouwen oprichtten... De voortdurende strijd met de ridders-zwaarddragers dwong de broeders-predikers echter al snel de stad te verlaten. Na 17 jaar keerden de Dominicanen, onder leiding van Daniel van het Zweedse eiland Gotland, terug naar Tallinn. Dit keer kozen ze een plek voor zichzelf in de Benedenstad en bouwden hier door de eeuwen heen een indrukwekkend kloosterensemble.
De belangrijkste trots van de Dominicanen was de enorme kerk van St. Catherine (Catherine), die in het hele middeleeuwse Tallinn geen gelijke had. In de moeilijke dagen van de Reformatie van 1524 verwoestten de lutheranen, die in oorlog waren met de katholieken, de Catharinakerk, en na 6 jaar verwoestte een vreselijke brand het monastieke klooster praktisch en veranderde het in ruïnes.
Dominicanen in Tallinn - de waakhonden van het katholieke geloof
De overblijfselen van een Dominicaanse kerk met twee portalen en grafstenen zijn te zien langs de noordkant van St. Katarina... De grafstenen, nu ingebouwd in de muur van de tempel, werden in 1874 ontdekt door de Tallinnse koopman Koch, toen hij van plan was een pakhuis te bouwen op de plaats van de ruïnes. De oudste grafsteen (nu de eerste vanaf de hoek van het kerkgebouw) behoorde toe aan de vrouw van de stadsmeester Kunigunda Schotelmund, die in 1381 werd begraven.
Een portret van Kunigunda, gekleed in een cape met een lange kap, is in de steen uitgehouwen en aan de voeten van de vrouw zijn twee honden afgebeeld. Volgens de ene versie symboliseren honden loyaliteit, volgens een andere is het het embleem van de Dominicanen, die Kunigunda 630 jaar geleden in hun orde hebben opgenomen. Zoals de legende zegt, heeft de moeder van St. Dominica de Guzman, de oprichter van de gemeenschap van predikers, zag een boze hond in een droom aan de vooravond van de geboorte van haar zoon.
Het beeld van een hond met een brandende fakkel in zijn mond werd gekozen als een symbool van de Dominicanen, wat wordt weerspiegeld in de naam van de orde - vertaald uit het Latijn, betekent het woord "Dominicanen" "De honden van de Heer". Het embleem kwam overeen met de missie van de orde: met de genadeloosheid van een boze hond bewaakten de Dominicanen de kerk tegen ketterij met behulp van gevangenissen en executies, leidden ze de rechtbanken van de inquisitie en droegen ze het licht van het geloof, prediken het evangelie en het bestuderen van de wetenschappen. In de Middeleeuwen was er in het klooster van Tallinn van de Dominicaanse orde een school waar gewone mensen kunst, filosofie en theologie onderwezen. De kooplieden van de Brotherhood of Blackheads namen het Dominicaanse klooster van Tallinn onder hun bescherming, ze deden donaties, kochten kerkgerei voor de kerk van St. Katarina. Het Niguliste Museum herbergt nog steeds een altaar in opdracht van de broederschap in de Belgische stad Brugge voor de Catharinakerk.
Een mystieke reis door het Dominicaanse klooster
Tegenwoordig is een filiaal van het Stadsmuseum van Tallinn geopend in de bewaarde gebouwen van het klooster - de kapittelzaal, de sacristie, de refter, enz.... De tentoonstelling toont werken van steenambachtslieden en in de zomer worden er concerten gehouden op de binnenplaats. Er worden excursies voor toeristen georganiseerd: bij de ingang van het klooster worden de gasten van de stad ontvangen door een gids en aan elk een cadeaubon geslagen in de vorm van een munt met de afbeelding van een hond. Daarna reikt de "mysterieuze monnik" de gasten brandende fakkels aan en loopt samen met de reizigers door de labyrinten van het klooster. Op de binnenplaats bezoeken toeristen de zogenaamde "Wishing Well", waarin de Dominicanen vroeger de kloosterlikeur bereidden. Volgens de traditie moet er een munt in de put worden gegooid, en dan zullen hoop en ambities uitkomen. Tijdens wandelingen door de cellen en kelders dansen schaduwgeesten in gewichtloze gewaden op de muren, en bij het zien ervan bevriezen beïnvloedbare bezoekers hun bloed in hun aderen.
Om van de glamour af te komen, worden alle toeristen getrakteerd op kloosterdrank, en vervolgens worden ze meegenomen naar de "Mystieke kamer" in de kelder, waar zich een energiekolom in het midden, boven de koepel, bevindt. Hier kunnen toeristen, zoals de Dominicanen, hun uitgeputte krachten versterken.
