Net als de rest van het klooster heeft de kloosterklokkentoren periodes van voorspoed en verlatenheid gekend. Tegenwoordig is het volledig gerestaureerd en behaagt het de gasten van Optina Hermitage met het dreunende geluid van klokken en prachtige klassieke vormen.
De geschiedenis van de klokkentoren
De moderne klokkentoren werd voorafgegaan door een kleine stenen klokkentoren. Aan het begin van de 19e eeuw werd de Vvedensky-kathedraal in het klooster gerepareerd en werd besloten de oude klokkentoren te vervangen door een nieuwe.
De hoge klokkentoren werd gebouwd in 1801-1804 met donaties verzameld door de monniken van Optina Hermitage. Tijdens de hoogtijdagen van het classicisme werd het gebouw opgetrokken in de beste tradities van deze bouwstijl. In 1811 werden twee broederlijke vleugels aan de klokkentoren toegevoegd.
De klokkentoren eindigde met een sierlijke zolderverdieping en een hoge spits. Op de derde laag waren er negen klokken van verschillende grootte, versierd met inscripties en heilige afbeeldingen. Sinds 1826 werd een slagwerk op het gebouw bevestigd en in 1845 werden ze uitgerust met een mechanisme dat elk kwartier sloeg.
Uitzicht op de klokkentoren van de kerk van het Kazan-icoon van de moeder van God
Voor de revolutie was er een doorgang in de onderste laag van de klokkentoren. Pelgrims kwamen het grondgebied van het klooster binnen vanuit het oosten - door de heilige poorten in de toren met de poortkerk van het Vladimir-icoon van de moeder van God. Daarna gingen ze een grote trap op naar de houten paneelpoorten van de klokkentoren en kwamen bij de Vvedensky-kathedraal. Aan de westkant van de doorgang op de klokkentoren hing het icoon van de Verlosser, en aan de oostkant - het Teken van de Allerheiligste Theotokos.
Tijdens de jaren van Sovjetmacht werden de meeste kerkgebouwen van het klooster verwoest. De oude klokkentoren ontsnapte niet aan zijn treurige lot. Het bovenste deel werd beschadigd tijdens de Grote Patriottische Oorlog. In 1987, toen het braakliggende terrein van Optina werd teruggegeven aan de orthodoxe kerk, bleef alleen de onderste laag, misvormd door herstructurering, van het gebouw over.
Uitzicht op de klokkentoren van de kerk van de Transfiguratie van de Verlosser
De restauratie van de klokkentoren nam enkele jaren in beslag. Het werd gerestaureerd in 1999 zonder strikte naleving van de originele vormen.
Architectonische kenmerken
Een slanke klokkentoren rijst op tegenover de ingang van de hoofdtempel van Optina Hermitage - de Vvedensky-kathedraal. De klokkentoren is het hoogste gebouw van het orthodoxe klooster. Het stijgt tot 64 m en is daarom van ver zichtbaar. Ondanks de verschillende bouwstijlen vormen de klokkentoren en de kathedraalkerk een harmonieus geheel. Beide gebouwen zijn geschilderd in zachtgroen, met witte decoratieve elementen.
De klokkentoren is verdeeld in drie niveaus. Vanuit het noorden en vanuit het zuiden grenzen er twee verdiepingen tellende broederlijke gebouwen aan. De onderste laag is een kubus en de bovenste laag is cilinders. In de traditie van het classicisme is het gebouw versierd met nette verlengde frontons met dubbele kolommen en het bovenste deel - met strikte kroonlijsten, panelen, halve kolommen en laconieke platbands. De klokkentoren wordt gecompleteerd door een blauwe halve bol van het dak, waarop een vergulde koepel met een kruis oprijst.
Klokkentoren vandaag
De oude klokkentoren is volledig gerestaureerd. Elke dag en tijdens kerkelijke feestdagen klinken er klokken. Iedereen die naar Optina Pustyn is gekomen, kan de klokkentoren en de omliggende broederlijke gebouwen zien. Maar toeristen mogen de gebouwen niet binnen.
Attractiebeoordeling:
