Adres: Rusland, regio Nizjni Novgorod, Nizjni Novgorod, Gorky Street, 177A
Start bouw: 1899 jaar
Voltooiing van de bouw: 1903 jaar
Architect: AM Kochetov
heiligdommen: het wonderbaarlijke icoon van de Martelaar Paraskeva Pyatnitsa, het icoon van de Meest Barmhartige Verlosser, het icoon van de Moeder Gods "Het Teken", het kruis uit Jeruzalem, deeltjes van de relikwieën van de Monnik Serafijnen van Sarov, de Monnik Sergius van Radonezh , de monniken Alexei en Herman van Zosimov, de monnik Alexei en Herman van Zosimov, de monnik Alexei en Herman van Zosimov, de monnik Alexei van Vladimir, de heilige Barlaam de wonderdoener van Moskou Sanaksarsky, de rechtvaardige Alexy Bortsurmansky
Coördinaten: 56 ° 19'08.5 "N 44 ° 01'28.5" E
Inhoud:
De traditie van het bouwen van kerken en kapellen ter ere van gedenkwaardige gebeurtenissen in verband met koninklijke personen bestaat al lang in ons land. De tempel van Nizhny Novgorod verscheen vijftien jaar na de spoorwegramp van 1888, die door een gelukkig toeval de koninklijke familie omzeilde. Deze kerk werd in de stad gebouwd ter nagedachtenis van de tsaar-vredestichter Alexander III. En vandaag is de Verlosserkerk een van de zeldzame monumenten van de stad die verband houden met de Romanov-dynastie.
Uitzicht op de kerk vanaf de Maxim Gorky-straat
Kerkgeschiedenis
De reden voor het verschijnen van de tempel was de wonderbaarlijke redding van de leden van de koninklijke familie, die in 1888 plaatsvond tijdens het neerstorten van de keizerlijke trein. Het treinongeluk gebeurde op 17 oktober, toen Alexander III en zijn gezin terugkeerden van de Krim naar St. Petersburg. Onderweg kwamen met een snelheid van ongeveer 68 km/u 10 wagons van de trein naar beneden, en slechts 5 wagons bleven intact. In totaal stierven 21 mensen bij de vreselijke crash en velen raakten gewond.
De auto waarin de keizerlijke familie reisde, werd volledig verwoest, maar de koning zelf, zijn familieleden en degenen die hen vergezelden, leden niet. Dit werd door velen in Rusland beschouwd als een wonder en Gods voorzienigheid. Daarom begonnen ze in de buurt van de plaats van het ongeval - in de buurt van het Borki-station niet ver van Charkov, evenals in verschillende andere delen van het land, kerken te bouwen uit dankbaarheid voor de redding van de soeverein.
Het is bekend dat Alexander III een kopie bij zich had van het icoon van de Verlosser die niet door handen is gemaakt, gemaakt van een oud wonderbaarlijk beeld in Vologda. Daarom werd op initiatief van de Doema van Nizjni Novgorod besloten om in de stad een kerk te bouwen die gewijd was aan de Barmhartige Verlosser.
Om deze tempel te laten verschijnen, was er geld nodig. En om donaties in te zamelen werd er in de stad een bouwcommissie opgericht. Traditioneel waren de belangrijkste sponsors van de nieuwe kerk rijke kooplieden en industriëlen - de bakker en financier Nikolai Alexandrovich Bugrov; Nikolay Emelyanovich Bashkirov, eigenaar van Nizhny Novgorod-molens, liften en stoomboten; evenals kooplieden en weldoeners Aristarkh Andreevich Blinov, Aleksey Maksimovich Gubin en Vasily Alekseevich Sobolev.
Uitzicht op de kerkklokkentoren en de hoofdingang van de tempel
In 1897, toen het grootste deel van het geld was verzameld, hield de bouwcommissie een ontwerpwedstrijd waaraan leden van de Imperial Society of Architects of St. Petersburg deelnamen. Van de 18 gepresenteerde werken vonden de inwoners van Nizhny Novgorod het project van de beroemde architect en academicus Alexander Mstislavovich Kochetov het leukst. Hij had uitgebreide ervaring en naast Nizjni Novgorod bouwde hij gebouwen in Kostroma, Mineralnye Vody en Sebastopol. Aan het begin van de 19e en 20e eeuw was het in de mode om nieuwe kerken te bouwen in de pseudo-Russische stijl, met behulp van de architecturale technieken van de pre-Petrine-architectuur. Daarom koos Kochetov als model voor de toekomstige kerk de kerk van de levengevende drie-eenheid in het Moskouse landgoed van de Sheremetyevs - Ostankino, gebouwd in de jaren 70-80 van de 18e eeuw.
De kerk van Nizhny Novgorod werd gesticht in 1899 en koos voor de bouw ervan een plaats niet ver van de stadsgevangenis - op de kruising van de straten Ostrozhnaya en Spasskaya. Aan het begin van de 19e en 20e eeuw was het een nieuw gestichte buitenwijk van Nizjni Novgorod, waar op dat moment geen eigen parochiekerk was.
Het leggen van kerken in Rusland is altijd plechtig geweest en zag eruit als geweldige feestdagen. De eerste stenen voor het fundament van de toekomstige Kerk van de Verlosser werden gelegd door bisschop Vladimir van Nizjni Novgorod en Arzamas, de gouverneur en stadshoofd van Nizjni Novgorod, leden van de bouwcommissie die geld inzamelden voor de kerk, evenals leden van de stad Doema.
De bouw duurde tot de herfst van 1903 en vond plaats onder technisch toezicht van de academicus van architectuur Vladimir Petrovich Zeidler. Ten slotte werden alle klokken naar de kerkklokkentoren verheven, werden vergulde kruisen op de koepels geïnstalleerd en werd de tempel ingewijd.
Uitzicht op de kerk vanaf de Belinsky-straat
Het bleek vrij ruim te zijn en bood onderdak aan 1.700 parochianen. In de inventaris van het eigendom van de tempel, gemaakt vóór de revolutie van 1917, wordt opgemerkt dat er 8 klokken waren in de kerk van de Verlosser, en de grootste van hen woog meer dan 2,5 ton. Voor deze kerk werden 7 klokken gegoten door Yaroslavl-ambachtslieden, en één klok werd geschonken door een onbekende burger van Nizhny Novgorod.
In 1912 werd de kerk geschilderd door meesters onder leiding van de Nizhny Novgorod-kunstenaar en fotograaf Andrei Osipovich Karelin. Ze maakten muurfresco's en namen als voorbeeld het werk van beroemde Russische schilders in de Christus-Verlosserkathedraal en de Vladimirkathedraal in Kiev. En het ornamentele schilderij is gemaakt in de neo-Byzantijnse stijl, met behulp van schetsen van A. M. Kochetov.
Na de komst van de Sovjetmacht bleef de Spassky-kerk enige tijd operationeel. In het begin van de jaren twintig huisvestte het zelfs de stoel van de bisschop, die toen werd geleid door metropoliet Sergius (Starogorodsky). Toen namen de antireligieuze sentimenten in de staat toe en in 1930 probeerden ze de kerk te sluiten. Het stadsbestuur nam dit besluit na een collectief beroep van burgers met een verzoek om het werk aan de tempel op te schorten. Maar aan de leden van de parochieraad en de rector van de kerk, aartspriester Fr. Nikolai (Bogolyubov) slaagde erin deze resolutie van de stadsautoriteiten aan te vechten met de leiding van het Centraal Uitvoerend Comité van de All-Union in Moskou.
Toegegeven, de autoriteiten van Nizhny Novgorod "heroverden" een deel van de kelder van de Kerk van de Verlosser en begonnen het te gebruiken voor het magazijn van de Rode Kruisvereniging van de stad. Daar, in de kelder, woonden leden van de families van de kerkelijke geestelijkheid - de rector van de kerk, zijn vrouw en hun kinderen. In november 1937 werd de tempel echter gesloten en werden drie van de priesters gearresteerd.
Uitzicht op de noordoostelijke gevel van de kerk
In de daaropvolgende jaren ontwikkelden de autoriteiten van Nizjni Novgorod een plan om het kerkgebouw opnieuw in te richten voor de behoeften van de stad. In eerste instantie wilden ze de koepels en de tent op de klokkentoren slopen. Maar door een aantal toevalligheden is dit niet gebeurd en zijn alleen de tempelinterieurs gewijzigd, die zijn aangepast voor de archieven. Dit gebeurde vóór de Grote Vaderlandse Oorlog. Tijdens de oorlog bevond een van de punten van de luchtverdediging van de stad zich op de klokkentoren en hier werd een luchtafweergeschut geïnstalleerd. Oldtimers herinneren zich dat tijdens het bombardement explosies plaatsvonden in de directe omgeving van de tempel, maar hij raakte zelf nooit gewond.
In 1947, toen de houding van de staat in de kerk loyaler werd, vroeg een groep inwoners van het toenmalige Zhdanovsky-district van de stad om de tempel te openen. Maar het stadsbestuur van Nizjni Novgorod weigerde ze en tot het midden van de jaren zestig werden archieven in de kerk bewaard.
In 1991 kregen gelovigen de kans om naar de tempel terug te keren. De kerk van de Verlosser werd opnieuw ingewijd en de eerste kerkdienst werd hier gehouden. De afgelopen jaren hebben hier grootschalige restauratiewerkzaamheden plaatsgevonden.
De architectuur van de tempel en de binnenhuisinrichting
De kerk van de Verlosser bleek, dankzij de deelname van verschillende getalenteerde architecten aan het ontwerp en de constructie, zeer harmonieus en mooi te zijn. Het blijft een succesvol voorbeeld van stilering in de tradities van de Moskouse tempelarchitectuur van de 18e eeuw.
De kerk van rode baksteen heeft vijf kapittels en een gelaagde klokkentoren met schilddak. Het is langs de gevels rijkelijk versierd met hoogwaardig figuurmetselwerk in de stijl van Russische ornamentiek. Individuele decoratieve elementen die witte kalksteen imiteren, zijn gemaakt met gips. Een nieuwe gebeeldhouwde iconostase werd in de kerk geïnstalleerd en het hoofdaltaar van de tempel was volledig uitgerust.
Kerkkoepels
De huidige staat van de kerk en het bezoekregime
De orthodoxe kerk is actief en staat open voor iedereen. Hier worden dagelijks diensten gehouden. In de kerk zijn drie kapellen ingewijd en op 22 mei, 29 augustus, 18 oktober en 19 december worden patronale feestdagen gevierd.
Bijzonder vereerde tempelheiligdommen zijn de wonderbaarlijke icoon van St. Paraskeva Friday, evenals de iconen van Onze Lieve Vrouw van het Teken en de Barmhartige Verlosser. Bovendien bevat deze kerk een orthodox kruis uit Jeruzalem en deeltjes van de relieken van christelijke heiligen.
Sinds 1997 is er in de Spassky-kerk een zondagsschool voor kinderen van parochianen en is er een orthodoxe collegezaal voor volwassen parochianen geopend in het kader van de programma's "Liturgie" en "Gospellezingen".
Hoe daar te komen
De kerk van de Verlosser wordt vaak de tempel op Poltavka genoemd. Het is gelegen in de wijk Nizhny Novgorod van de stad, op 177A op Gorky Street (op de hoek van Gorky en Trudovaya). U kunt hier komen met trams, bussen en minibussen (haltes Poltavskaya Ulitsa, Ulitsa Belinskogo en TD Chocolate). Of loop vanaf het metrostation Gorkovskaja (1,9 km).
